มาถึง ยืนยันถึงความประทับใจในบรรยากาศของการต้อนรับเป็นอย่างดีของแก่งละว้ารีสอร์ต
จากนั้นสิงห์ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพนักงาน พาแขกเดินไปตามถนนโรยกรวดเส้นเล็กๆ ตัดผ่านระหว่างพุ่มพฤกษานานาพรรณ ทั้งต้นดาหลา สร้อยกัทลี และข่าแดง ชูก้านงดงาม ขนาบไปตลอดสองข้างทาง พาแขกของรีสอร์ตพร้อมด้วยสัมภาระกระจายกันไปตามห้องที่ได้จัดเตรียมเอาไว้รับรอง
ตุลย์คุยโทรศัพท์เพิ่งเสร็จ เดินมาเห็นน้องเล็กยืนอยู่คนเดียว จึงปรี่เข้าไปกระซิบเบาๆ ว่า
“พนักงานสาวๆ เมื่อกี้…ไปหามาจากไหนวะ แจ่มๆ ทั้งนั้น”
สิงห์รู้ทันว่าพี่ใหญ่ของตนกำลังคิดอะไร จึงกระทุ้งศอกเข้าที่หน้าท้องของพี่ชายเป็นเชิงตัดพ้อ
“สมภารไม่ควรกินไก่วัด เฮียหมดสิทธิ์แล้วละ…ก็พาสะใภ้ใหญ่ของตระกูลดอว์มาด้วยทั้งคน” เมื่อสิงห์เอ่ยถึงบัวสวรรค์ ตุลย์จึงฉุกคิดถึงบางอย่างขึ้นโดยกะทันหัน
“เออ…เฮียมีเรื่องให้ช่วยว่ะ”
“เรื่อง…?” คนที่กำลังจะถูกไหว้วาน เป็นฝ่ายขมวด
