บทที่ 11 หึงแต่ไม่หึง

1393 คำ

หลายชั่วโมงต่อมา… [10.00 น.] “ตรงนั้นห้องถ่ายเอกสาร และตรงนี้โต๊ะทำงานหนู แล้วก็…” เสียงเล็กแหลมของหญิงสาวในวัยทำงานดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เธอกำลังแนะนำบริเวณต่าง ๆ ภายในแผนกงานให้พนักงานใหม่ฟัง แต่คนรับฟังกลับไม่ได้ยินมันเสียด้วยซ้ำ ในหัวของเธอมีแต่คำพูดของรุ่นพี่คนนั้นมันดังเข้ามาในโสตประสาทการรับฟังของเธอไม่หยุด เธอเดินตามหัวหน้าแผนกไปเรื่อย ๆพร้อมกับพยักหน้ารับ ทั้ง ๆ ที่แทบไม่ได้ฟังอะไรเลย “อย่างที่รู้ว่าตอนนี้โรงพยาบาลของเราเป็นโรงพยาบาลเอกชน เรามองผู้ป่วยเหมือนกับลูกค้า ดังนั้นหน้าตาของโรงพยาบาลเป็นสิ่งสำคัญ แผนกของเรามีหน้าที่ในการประชาสัมพันธ์ เจรจา ต่อรอง กับกลุ่มบริษัทจากต่างประเทศที่จะมานำเสนอขายเครื่องมือแพทย์ เราทำงานอย่างเป็นระบบร่วมกับบุคลากรทางการแพทย์…ชิลล์ ชิลล!” “ค่ะ คะ?” หญิงสาวสะดุ้งพูดตอบรับทั้ง ๆ ที่อีกฝ่ายยังพูดไม่จบ บ่งบอกว่าเธอไม่ได้ตั้งใจฟังเรื่องที่หัวหน้าแ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม