“กินยาคุมก่อน ค่อยนอน” เสียงทุ้มลึกที่เอ่ยขึ้นทำให้หญิงสาวยกมือเช็ดคราบน้ำตาออกอย่างลวก ๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นนั่งพิงที่หัวเตียง
ชายหนุ่มยืนมองเรือนร่างของเธอที่โผล่พ้นออกมาจากผืนผ้าห่ม เธอดูเหมือนผู้เคราะห์ร้ายที่ถูกชายฉกรรจ์นับสิบรุมโทรม แต่เปล่าเลยมีแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่ทำมัน
ไทม์เดินนำถุงยาพร้อมกับขวดน้ำไปวางที่โต๊ะหัวเตียง เขาไม่ได้สบตากับเธอด้วยซ้ำ มีแต่เธอเท่านั้นที่มองเขาไม่วางตา
“เป็นนางเอกในละครหลังข่าวหรือไงที่ร้องไห้หลังจากโดนพรากความบริสุทธิ์” ชายหนุ่มพูดขณะรินน้ำใส่แก้วให้หญิงสาว ก่อนจะแกะยาออกจากแผงยาให้เธอ สีหน้าของเขาเรียบนิ่งไม่แสดงอะไรออกมาว่าเขารู้สึกยังไง หญิงสาวมองใบหน้าของเขาไม่วางตา อยากรู้มากว่าเขากำลังใช้จิตวิทยาในการแสดงสีหน้าด้วยหรือเปล่า ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าตัวเองได้รับความเฉยชาจากเขาได้มากขนาดนี้
“ไม่ค่ะ ไม่ได้เสียดายเลยสักนิด” คำตอบของเธอทำให้เขาหันหน้ามา
