ตอนที่ 3 เขาคนนั้น...ช่างน่ากลัว
1158 คำ
เขาคือ นายอำเภอคนใหม่ มาทำงานแทนนายอำเภอคนเก่าที่เพิ่งย้ายออกไปเมื่อสามวันก่อน วันนี้เป็นวันหยุด เขาตั้งใจจะมาดูหน้าสาวสวยคนหนึ่งที่หลายคนในที่ทำงานบอกว่า เธอสวยมาก เป็นคนดีมาก ขยันมาก เป็นเพียงสาวชาวบ้านธรรมดาๆ แต่จีบยากมากที่สุด
จนตอนนี้เธอมีอายุยี่สิบปีกว่าแล้ว เธอก็ยังไม่คิดจะชายตาแลผู้ชายคนไหนเลย หลายคนบอกว่าเธอหวงความโสดมากที่สุด
แต่ว่าเขา ‘ปลัดอำเภอภูวดล’ ทั้งหล่อ ทั้งรวย หน้าที่การงานก็ดี และโสดสนิทแต่มากประสบการแบบเขา จะเอาชนะใจสาวน้อยหน้ามน ที่อายุห่างจากเขาตั้งหนึ่งรอบ ไม่ได้เชียวหรือ
ภูวดลเองก็สงสัยตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมผู้ชายที่แสนจะเพอร์เฟคอย่างเขาจึงยังครองความโสดมาจนถึงสามสิบสองปี ควงผู้หญิงแต่ละคนก็ไม่เคยเกิดสามเดือน ก็มีอันต้องเลิกรากันไป
แต่เขาก็จีบผู้หญิงที่ตั้งใจจะจีบติดทุกรายนะ และเขาก็หวังว่า สาวน้อยที่ชื่อ ‘ญาลิน’ ที่ผู้คนล่ำรือกัน จะไม่มีทางปฏิเสธเขาได้เช่นกัน
...ถ้าเขาตั้งใจจะจีบเธอ เขาต้องจีบติด...
วันนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาว ปลดกระดุมสองเม็ดเพราะมันร้อน ร้อนทั้งกายร้อนทั้งใจ อยากจะเห็นหน้าสาวเจ้าเร็วๆ อยากจะรู้ว่าแม่เจ้าประคุณทูนหัว จะสวย นิสัยดี มีมารยาทงาม สมกับที่ลูกน้องของเขาทีทำงานเล่ามาหรือเปล่า
เธอจะสวยหยาดฟ้ามาดินขนาดไหน จะจีบยากแน่หรือ ภูวดลต้องลอง
แต่ก่อนที่จะจีบเธอ เขาต้องไปทำภารกิจสอดส่องมองหาพวกแอบค้ายาเสพติดก่อน
เพราะตอนเดินเข้ามาในหมู่บ้าน มีชาวบ้านบอกว่า เช้านี้มีพ่อหมอต่างถิ่นมาให้หวยชาวบ้านด้วย แถมยังสามารถสะเดาะเคราะห์ให้ชาวบ้านได้อีกด้วย และตอนนี้ชาวบ้านก็พากันแห่ไปขอเลขเด็ดกับพ่อหมอคนนี้อยู่ จึงทำให้หมู่บ้านในตอนนี้ดูเงียบเชียบมาก
คงต้องไปดูลาดเลาดูก่อน บางทีพ่อหมอคนนั้นอาจเป็นพ่อค้ายาเสพติดแฝงตัวมาก็ได้
วันนี้ญาลินอยู่บ้านคนเดียว ไม่ได้ไปช่วยพ่อกับแม่เกี่ยวข้าวเพราะเมื่อวานไปเหยียบโดนเศษแก้ว เท้าข้างซ้ายของเธอก็เลยเป็นแผล ลงน้ำไม่ได้ และตอนนี้ก็ต้องเดินกระโผลกระเผลก มาตากผ้าที่เพิ่งซักเสร็จ
เดี๋ยวตากผ้าเสร็จแล้ว เธอจะไปหาน้าชบาให้พาเธอไปสะเดาะเคราะห์สักหน่อย เพราะมารดาของเธออยากให้เธอไปสะเดาะเคราะห์ และเธอเองอยากจะคืนผ้าเน่าๆนี้ให้กับผู้มีพระคุณของเธอด้วย
เพราะหญิงสาวค่อนข้างมั่นใจว่า ผู้มีพระคุณของเธอคงตายไปแล้วจริงๆ เธอถึงได้ฝันเห็นเขาถึงสามคืนซ้อน และทุกคืนเขามักจะมาร่วมรักกับเธอทุกครั้ง ทว่ากลับไม่เห็นใบหน้าเต็มๆของเขาสักครั้ง
ตอนนี้เธอไม่ไหวแล้ว เธอกลัว ไม่อยากจะฝันถึงเขาอีก เพราะเขาดูคุกคามมากขึ้นทุกวัน
เขาทำให้เธอทั้งเจ็บเจียนตาย และทั้งซาบซ่านแทบขาดใจ ความฝันนั้นดูเหมือนจริงและชัดเจนมากขึ้นทุกที จนเมื่อวานเธอเพลียมากจนเผลอไปเหยียบโดนเศษแก้วเข้า
ญาลินเดินกระโผลกกระเผลกตากผ้าจนเสร็จ ก็โทรหาน้าสาวของเธอ จากนั้นก็ขึ้นไปเอาผ้าเน่าๆผืนนั้นมาไว้ในกระเป๋า แม้ว่าจะรักมันมาก ไม่อยากให้มันหายไป แต่เธอก็กลัวความฝันนั้นเหลือเกิน
เสียงมอเตอร์ไซค์ดังมาแต่ไกล แต่แค่ได้ยินเสียงญาลินก็จำได้ว่าเป็นรถของน้าชบาของเธอ
เมื่อรถสองล้อเก่าๆเลี้ยวเข้ามาจอด ญาลินก็เดินกระโผลกกระเผลกเข้ามาหา
“เท้าเป็นอะไร ทำไมเดินกระเผลกๆแบบนี้ล่ะ”
“เหยียบโดนเศษแก้วน่ะน้าชบา”
“แล้วทายารึยัง แล้วทำไม่พันแผลล่ะ”
“ทายาแล้วจ้ะ แต่ไม่อยากพันแผลกลัวมันจะหายช้า”
“อืม งั้นรีบมาขึ้นรถเถอะ สายมากแล้ว น้ากลัวว่าพ่อหมอจะกลับไปเสียก่อน น้าก็อยากไปขอหวยเหมือนกันนะเนี่ย”
ญาลินขึ้นซ้อนท้าย แล้วชบาก็บึ่งมอเตอร์ไซค์คู่ใจไปยังบ้านตาทองที่เชิญพ่อหมอมาทำพิธีสะเดาะเคราะห์ให้
ไม่นานนักก็ไปถึง ทว่าตั้งแต่ประตูรั้วยันตัวบ้าน เต็มไปด้วยชาวบ้านที่แห่กันไปขอหวยและไปทำพิธีสะเดาะเคราะห์กัน ชบาไม่สามารถแหวกฝูงชนเข้าไปได้ง่ายๆเลย แต่ก็ไม่ยอมแพ้
“ลิน น้าอยากได้เลขเด็ดน่ะ น่าขอตัวเดินเข้าไปข้างในก่อนนะ ส่วนการสะเดาะเคราะห์เดี๋ยวน้าจะไปถามให้ว่าเราต้องทำยังไงบ้าง ซึ่งน้าว่าคงได้ต่อแถวเอาแน่ๆ ลินรอน้าอยู่ที่รถแป๊บนะ”
“ได้จ้ะ”
ญาลินมองตามหลังน้าสาวที่เดินฝ่าฝูงชนเข้าไปหาพ่อหมอ แต่ไม่เห็นพ่อหมอหรอกเพราะฝูงชนบังหมด
จนกระทั่งไม่เห็นน้าสาวแล้วเธอจึงขยับตัวกระถดก้นขึ้นจะนั่งบนเบาะรถ แต่เพราะเท้าเจ็บ ทำให้เธอออกแรงผิดจังหวะ รถดันล้มไปข้างหลัง
“กรี๊ด!”
สำนึกในหัวรู้เลยว่าเธอต้องล้มเอาหลังกับศีรษะฟาดลงพื้นทางด้านหลังแน่ๆ แต่ทุกอย่างกลับลอยค้างกลางอากาศ เหมือนมีบางอย่างนุ่มๆมารองรับร่างของเธอเอาไว้ รถมอเตอร์ไซค์ก็เหมือนกัน มันถูกพยุงขึ้นพร้อมกับร่างของเธอ
รถตั้งอยู่บนขาตั้งเรียบร้อยแต่ตัวเธอสิยังอยู่ในวงแขนของเขาอยู่เลยเพราะยังตั้งหลักให้ตนเองยืนพื้นยังไม่ได้ เขาจึงต้องอุ้มเธอมาไว้ในอ้อมแขนเสียเลย
“เท้าคุณเจ็บ เดี๋ยวผมพาไปนั่งที่รถของผมก่อนนะ”
ญาลินมัวแต่ห่วงเท้าตัวเอง และยังตกใจไม่หาย แต่เมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่มพูด เธอจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองเขา โดยไล่ระดับสายตาจากแผงอกแกร่ง เห็นเสื้อสีขาวไม่ได้ติดกระดุม ไล่ขึ้นไปตามลำคอแข็งแรงที่มือของเธอยังเกาะเกี่ยวเอาไว้ และไล่สายตาขึ้นไปยังกรามแกร่ง เคราเขียว ริมฝีปากสีสดหยักบางเฉียบได้รู้ และจมูกโด่งเป็นสันตรง
‘ลักษณะแบบนี้มันเหมือนกันกับ...ผะ...ผู้ชายในฝันคนนั้นเลย!’
- ผู้เขียน
