“ป้านวล เอวายังไม่ลงมาอีกเหรอ?”
“คุณเอวาออกไปตั้งแต่เช้าแล้วนะคะ ข้าวก็ไม่ทาน”
เช้าวันต่อมาเหมันต์ที่แต่งตัวเรียบร้อยพร้อมที่จะไปทำงานถามหาเอวารินทร์และป้านวลที่ตักข้าวให้ก็บอกขึ้น
“เมื่อคืน เอ่อ คุณไม่ได้ทะเลาะอะไรกับเธอใช่ไหมคะ?”
“หือ? เปล่านี่ ถามแบบนั้นทำไมกัน”
“ก็ป้าเห็นแก้วหล่นแตกกระจัดกระจายเต็มพื้น เลยนึกว่าคุณสองคนอาจทะเลาะกัน...”
พอได้ยินแบบนั้น เหมันต์ก็เงียบไปทันที เพราะเขาจำได้แค่ว่าเขามานั่งดื่มคนเดียว และก็ดื่มเยอะอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แล้วมารู้ตัวอีกทีก็ตอนตื่นนี่แหละ
“อ่าว ไม่ทานอาหารเช้าก่อนเหรอคะคุณเหมันต์...”
ป้านวลที่กำลังเทน้ำให้เจ้านายหนุ่มถึงกับยืนค้างเพราะอยู่ดีๆเหมันต์ก็ลุกเดินออกจากห้องอาหารไปทั้งที่ยังไม่แตะต้องอาหารเลยสักนิด
“เดี๋ยวนายเข้าบริษัทไปก่อนเลยนะ เอารถคันอื่นไป”
“ครับ...”
อาวุธที่มารอรับเหมันต์ไปทำงานถึงกับยืนค้างเมื่อเจ้านายหนุ่มเดินขึ้
