เมียหลวง - 4
984 คำ
เช้าวันใหม่
“ม่าม๊าตื่นนนนหนูหิวว” ซอลร้องพร้อมกระโดดทับท้องฟางเบา ๆ
“ซอลม๊าเจ็บบลูก ลงก่อนนะคะม๊าตื่นแล้ว” ฟางปรือตาเอ่ยบอกซอลด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ม่ายลง คริๆ” สาวน้อยยังกระโดดทับเธอต่ออย่างซุกซน
“ไม่ลงใช่ไหม งั้นต้องโดนแบบนี้” เธอหัวเราะก่อนจะจี้เอวซอลจนสาวน้อยดิ้นไปมา
“ฮ่าๆๆๆ ม๊าาายอมมมหนูยอมม” ซอลน้อยหอบหายใจก่อนจะยอมแพ้ไปในที่สุด
ก๊อกๆ
“ซอลเปิดประตูหน่อย” เสียงของโซ่ดังลอดเข้ามา
“ป๊าาา” ซอลรีบวิ่งไปเปิดประตูอย่างว่าง่าย
“เฮียพาซอลลงไปข้างล่างก่อนนะคะเดี๋ยวฟางตามไป” เธอพูดขณะปรือตา
หลังจากโซ่พาซอลไปข้างล่าง เธอก็อาบน้ำแต่งตัวพร้อมกับลงไปกินข้าว วันนี้เธอตั้งใจจะไม่เข้าบริษัทสักหนึ่งวัน จึงไม่ได้รีบร้อนอะไรนัก
บนโต๊ะอาหาร
“วันนี้ไม่เข้าบริษัทเหรอฟาง” โซ่เลิกคิ้วเมื่อเห็นเธอสวมชุดอยู่บ้าน
“ไม่ค่ะ วันนี้ฟางจะอยู่กับลูก” ฟางตอบเสร็จก็นิ่งเงียบ ทั้งที่จริงแล้วเธออยากถามว่าเมื่อคืนเขาไปไหนมา
“ป๊าาอยู่กับซอลน้าวันนี้” ซอลลงจากเก้าอี้เเล้วตรงไปหาผู้เป็นพ่อพร้อมกับออดอ้อน
“ป๊ามีงาน เดี๋ยวตอนเย็นป๊าซื้อของเล่นมาฝากนะครับ” โซ่พูดเสียงหวานพร้อมกับหอมแก้มซอลฟอดใหญ่
“เย้ ๆๆๆ” แน่นอนว่าเด็กน้อยกระโดดโลดเต้นดีใจยกใหญ่
“ซอลมากินข้าวดี ๆ สิลูก” ฟางทำหน้าดุเล็กน้อย
“ค้าม๊าา”
พอกินเสร็จโซ่ก็ออกไปทำงานทันที เธอไม่รู้ว่าเขาออกไปทำงานจริง ๆ หรือเปล่า ไม่ใช่ไม่สนใจแต่ไม่อยากรู้เลยต่างหาก เหมือนกับเพลงนึงที่ร้องว่า ‘ไม่จำเป็นต้องรู้ถ้ารู้แล้วทำให้ใจต้องเจ็บ’
การที่อยู่แบบไม่รู้ว่าเขาไม่ไหน ไปทำอะไรมันดีที่สุดแล้ว
ฟางก้มดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือ วันนี้แก้วบอกจะมาหาเธอ เห็นบอกจะเอางานมาให้พร้อมกับบ่นคิดถึงซอล
“ม๊า หนูอยากไปโรงเรียนแย้วว” ซอลน้อยร้องเสียงใส
“จ้า ขยันจริงๆ เดี๋ยวม๊าจ้างครูมาสอนให้เนาะ” ฟางเห็นว่าซอลเองก็ 3ขวบแล้ว คงถึงเวลาจ้างครูสอนพิเศษมาติวเสียหน่อย
“เย้ ๆๆๆ” ตัวเล็กดีใจหมุนตัวไปมา
เธอมองซอลด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่แก้วเดินเข้ามาพอดีพร้อมกับของในมือมากมายเต็มไปหมด
“ป้าแก้วววว” ซอลวิ่งไปกอดแก้วอย่างดีใจ
“นี่ป้าซื้อของมาเยอะเลย” แก้วมองเด็กน้อยตรงหน้าก่อนจะอวดถุงที่อยู่ในมือ
“ซื้ออะไรมาแก้ว เต็มไปหมด” เธอถามอย่างสงสัย
“ของซอลอะ ไม่ได้เจอนานคิดถึง” แก้วตอบพร้อมกับยื่นของให้เด็กน้อยตรงหน้า
“ว้าวว บาร์บี้” ซอลตาลุกวาวขณะหยิบบาร์บี้มาเล่น
“ทีหลังไม่ต้องซื้อมาเยอะขนาดนี้ก็ได้แก้ว” ฟางรู้สึกเกรงใจจนอดพูดไม่ได้ เพราะของทุกอย่างที่ซื้อมาค่อนข้างแพงพอสมควร
“ไม่เป็นไรหรอกหน่า ชอบไหมซอล” แก้วหันไปถามซอลด้วยรอยยิ้มใจดี
“ชอบบบบค้าา” สาวน้อยชูแขนสองข้างเสร็จก็เล่นต่ออย่างเพลิดเพลิน
“แก้วเอาเอกสารมาให้ฟางเซ็นได้แล้วห่วงแต่เล่นกับซอลยุนั้นแหละ” เธออมยิ้มมองแก้วที่เอาแต่เล่นกับซอลจนอดแซวขึ้นมาไม่ได้
“ค้าาา ท่านประธาน” แก้วหัวเราะขณะเดินไปหยิบเอกสารมาให้เธอ พอเซ็นเสร็จแก้วก็อธิบายเกี่ยวกับเรื่องงานต่าง ๆ อย่างจริงจัง ส่วนซอลเองก็นั่งเล่นบาร์บี้อย่างใจจดใจจ่อ
หลังจากเคลียร์เรื่องงานทุกอย่างเสร็จเธอก็เอ่ยขอความคิดเห็นแก้วเกี่ยวกับการเรียนของซอล
“ฟางว่าจะจ้างครูมาสอนซอลแก้วว่าดีไหม”
“ก็ดีนะฟาง แต่เลือกหน่อยนะ ครูสมัยนี้มีแต่สาว ๆ” แก้วเตือนจริงจัง
“จ้า”
ตัดมาตอนเย็น
“ฟางฉันไปก่อนนะ อย่าลืมพรุ่งนี้มีคุยงานกับบริษัท s” แก้วหันมาย้ำฟางเรื่องงานอีกที
“ค้าคุณเลขา ขับรถดี ๆ นะ” ฟางบอกลาด้วยรอยยิ้ม
“ซอล ป้าแก้วไปก่อนน้าา” แก้วหันไปลูบหัวสาวน้อยที่เอาแต่เล่นบาร์บี้
“ค้า” ซอลร้องรับเสร็จก็เล่นต่อ แก้วได้แต่หัวเราะก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“ซอลไปอาบน้ำได้แล้วลูก”
“ม๊าค้าป๊าจะกลับตอนไหนอ๊าหนูจะอวดของเล่นใหม่”
ฟางที่ได้ยินถึงกับนิ่งไปชั่วขณะ “เดี๋ยวก็กลับลูก ไปอาบน้ำรอป๊ากัน”
เธอถอนหายใจก่อนจะเดินจูงมือซอลขึ้นห้องไปอาบน้ำ พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จโซ่ก็ยังไม่กลับมา เขาจะรู้บ้างไหมว่าลูกถามหาตลอดเลย
“ซอลมากินข้าวลูก” เธอเรียกซอลที่เอาแต่นั่งถือบาร์บี้พร้อมกับมองที่ประตูหน้าบ้านอย่างใจจดใจจ่อ คงจะรอโซ่กลับมา
“หนูไม่หิวว ม๊าาข๋าป๊านานมาจัง”
“มากินข้าวก่อนเดี๋ยวป๊าก็มา” สุดท้ายซอลก็เดินคอตกมากินข้าว พอกินข้าวเสร็จเขาก็ยังไม่มา
เธอพยายามกล่อมให้ซอลไปนอนรอ แต่ซอลก็บอกว่าจะรอป๊าตรงนี้ จนสุดท้ายซอลก็หลับคาโต๊ะไป เห็นแบบนี้ฟางก็อดสงสารลูกไม่ได้จริง ๆ
ดึก ๆ ฟางถึงได้ยินเสียงโซ่กลับเข้ามาในบ้าน เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาก็เข้าตี 3 แล้ว ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายไปไหนมา ถึงได้กลับบ้านเอาป่านนี้
- ผู้เขียน
