Intro

736 คำ

ย้อนไปเมื่อสี่ปีก่อน..หญิงสาวดันพลาดพลั้งไปมีความสัมพันธ์ที่เกินเลยกับผู้ชายคนหนึ่ง.. เธอรู้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องราวมันกลายเป็นแบบนี้ เพราะเขาไม่ได้รักหรืออยากจะใช้ชีวิตคู่กับเธอ ก็มีแต่เธอ..มีแต่เธอที่รักและอยากอยู่กับเขา.. ตลอดระยะเวลาสี่ปีที่อยู่ด้วยกันมาไม่มีวันไหนเลยที่เขาจะไม่นอกกายและไม่นอกใจเธอ นอกจากนั้นเขายังปล่อยปะละเลยโดยไม่แม้แต่จะแคร์ความรู้สึกของเธอเลยสักนิด เขาทำเหมือนเธอเป็นของตายที่จะอยู่หรือจะไป..ก็มีค่าเท่ากัน.. โซ่..นักธุรกิจหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตร แม้อายุเขาจะขึ้นเลขสามปีที่สองแล้ว (อายุ 31) แต่เขาก็ยังฮอตฮิตอยู่ในหมู่ของสาวๆ เป็นดั่งดาวค้างฟ้า ผู้หญิงทุกคนพร้อมจะพลีกายและถวายส่วนล่างให้เขากันทั้งนั้น ทว่าความจริงคือเขาแต่งงานแล้ว... เพราะทำผิดพลาดพลั้งจนเธอเกิดตั้งท้อง เขาจึงต้องรับผิดชอบ แม้จะไม่เต็มใจแต่ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ สุดท้ายงานแต่งงานก็ถูกจัดขึ้นจนได้ เขาบอกกับเธอหรือฟาง ตั้งแต่คืนแรกของการเข้าหอว่าเขาจะรับผิดชอบแค่ลูกเท่านั้น เธอและเขาจะเป็นสามีภรรยากันแค่ในนาม และเธอไม่มีสิทธิ์ใช้อำนาจทางกฎหมายใดๆ มาบังคับหรือเรียกร้องอะไรจากเขาได้ รวมถึงการเรียกร้องความสนใจและความรักด้วย.. หลังจากงานแต่งผ่านพ้นไป โซ่ก็เริ่มออกควงผู้หญิงทุกวันแบบไม่ซ้ำหน้า โชดดีที่ฟางเป็นคนมีนิสัยอ่อนโยนและมักจะเจียมตัวอยู่เสมอ ฉะนั้นเธอจึงไม่เคยต่อว่าหรือตำหนิการกระทำของเขาเลยสักครั้ง ย้อนกลับไปเมื่อเหตุการณ์เมื่อ 4 ปีที่แล้ว “แกจะเอายังไงโซ่” ทามเอ่ยถามชายหนุ่มที่ทำลูกสาวเขาท้องด้วยอารมณ์คุกรุ่น “ผมจะรับผิดชอบเด็กในท้องเองครับ” โซ่ก้มหน้ายอมรับในความผิดพลาดของตัวเอง แต่ก็แค่ครึ่งหนึ่งเท่านั้น..เขาอยากรับผิดชอบแค่ลูก..แต่ไม่อยากรับผิดชอบเธอ.. “แล้วฟางล่ะ พูดแบบนี้โซ่จะไม่รับผิดชอบฟางเหรอ!” อิมมารดาที่นั่งฟังอยู่นานโพล่งขึ้นอย่างไม่พอใจกับคำพูดที่ไร้ซึ่งการรับผิดชอบของเด็กหนุ่มที่เธอเคยเอ็นดู โซ่คือเด็กหนุ่มที่อิมกับทามรับเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก หลังจากที่พ่อของเขาได้จากไป อิมกับทามก็รับโซ่กับซันพี่ชายของเขามาดูแลเป็นอย่างดี เพราะพ่อของเขาเป็นลูกน้องที่ดีที่สุดของทาม “ป๊าม๊า..ใจเย็นนะ..” ฟางพยายามจะห้ามปรามเพราะไม่อยากให้เรื่องราวใหญ่โตมากไปกว่านี้ แล้วเธอก็สงสารเขาด้วย... “แกเงียบไปฟาง หยุดปกป้องมันสักที” ทามหันไปทำเสียงดุใส่ลูกสาว ลูกเขา เขาเลี้ยงมาเองกับมือจึงย่อมรู้ดีว่าเธอน่ะเห็นแก่โซ่มากไปเกินไปจนลืมที่จะรักตัวเอง “....” ในขณะที่ฟางกำลังปกป้องโซ่ แต่โซ่กลับนั่งปิดปากเงียบสนิท ไม่มีแม้สักเสี้ยวความคิดที่เขาอยากจะพูดปกป้องเธอ... “แกต้องแต่งงานกับฟาง ในเมื่อเรื่องมันมาจนาดนี้แล้วหลานฉันต้องมีทั้งพ่อและแม่” ทามหันไปยื่นคำขาดกับโซ่ เขาไม่ยอมให้ลูกและหลานของเขามีชีวิตครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์แน่ “แต่อาครับ..” เขาพยายามจะขัด แต่ก็ถูกคนโตกว่าตะคอกแทรกเสียงแข็งเขียว “หุบปาก แกไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็น!” สิ้นสุดคำพูดของทามทุกอย่างก็เป็นอันจบ อย่างไรเสียโซ่และฟางก็ต้องแต่งงานกัน คำสั่งของเขาเด็ดขาดมากแค่ไหน...ทุกคนย่อมรู้ดี และเพราะเหตุนี้ที่ทำให้ฟางหลั่งรินหยาดน้ำตาออกมาอย่างไม่ขาดสาย แม้เธอจะรักโซ่มากแต่ก็ใช่ว่าเธออยากจะให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้น เขาไม่ได้รักเธอและจะไม่มีวันรัก.. กฎเกณฑ์ข้อนี้เธอย่อมรู้ดีกว่าใครๆ เพราะแบบนี้ถึงได้ไม่อยากแต่งงาน เพราะรู้ดีว่ามันจะไม่ต่างอะไรกับการตายทั้งที่ยังเป็น...

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more