สาวน้อยใช้หลังมือลูบของของเขาจากนอกกางเกงแผ่วเบาอย่างหยอกเอิน
“เอาไว้คืนนี้ค่อยเจอกันนะคะ วิปจะกินให้หนำใจให้สมกับความคิดถึงเลย”
“ได้สิ” เขาขยิบตาให้ แล้วล้วงเอากล่องเล็กๆ ลายสตอว์เบอร์รี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงโยนให้เธอ “ของพี่ไซส์นี้ จำไว้ให้ดีๆ เผื่อคราวหน้าจะซื้อให้พี่จะได้ไม่ผิดไซส์อีก”
จากที่หวังจะทำให้เขาเขินเธอ กองปราบกลับทำให้วนิดานั่งอ่านรายละเอียดบนกล่องถุงยางอนามัยด้วยพวงแก้มแดงซ่านร้อนผะผ่าว เพราะการที่เขาซื้อมันมาก็เท่ากับว่าสิ่งที่เธอขอเขามาตลอดกำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่นาน
ตึ้กตั้ก ตึ้กตั้ก
โอย... หัวใจเธอเต้นรัวมาก เธอจะหัวใจเต้นแรงเกินไปด้วยความตื่นเต้นจนตายไหมเนี่ย...
“วิปจ๋า คนดี...”
วนิดาจำไม่ได้เหมือนกันว่ากองปราบจอดรถนัวเนียเธออยู่ริมชายหาดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอรู้แค่ว่าเธอถูกปรับเบาะกึ่งนอนและเขากำลังนัวเนียจูบหอมพวงแก้มของเธอด้วยความใคร่ กองปราบปลดกระดุมเสื้
