พูดจบก็บีบบ่าเด็กหนุ่มรุ่นน้องหนักๆ จนอรรถพลครางในคอด้วยความเจ็บ ก่อนที่กองปราบจะละมือไปแล้วเดินไปหาวนิดา เขาลูบศีรษะเธอเบาๆ มองสาวน้อยอย่างอ่อนโยน
“ตั้งใจสอบนะ เดี๋ยวเย็นนี้พี่จะขนเสื้อผ้ามาให้ที่บ้านอาจารย์วิไล อย่าลืมเปิดเสียงโทรศัพท์ละ”
“ค่ะพี่ปราบ”
ชายหนุ่มละมือจากเรือนผมนุ่มนิ่มเดินออกจากห้องไปนานหลายนาที กว่าจะมีเสียงหนึ่งดังมาจากมุมห้อง
“กรี๊ด! ยังไงอะวิป เล่ามาเร็วๆๆ”
สาวน้อยนักเรียนแก้มแดงยกเก้าอี้วิ่งมานั่งอยู่ตรงหน้าวนิดาด้วยใบหน้าอยากรู้อยากเห็น ก่อนที่สาวๆ คนอื่นในห้องจะมะรุมมะตุ้มเข้ามาถามพลางร้องกรี๊ดกันด้วยความปลื้มหนุ่มหล่อผู้อ่อนโยนกับภรรยา แต่ช่างดุเถื่อนกับอันธพาลที่ชอบขัดขวางความรักของคนอื่นแบบอรรถพล มันกร้าวใจสาวๆ เหลือเกิน!
วนิดาเล่าเรื่องสัญญาวัยเด็กและการหิวเงินจนบังคับขายเธอของดลใจให้เพื่อนๆ ฟังคร่าวๆ ซึ่งส่วนใหญ่ความคิดเห็นก็เป็นไปในทางที่ว่าโชคดีที่ผู้ชาย
