มื้ออาหารเย็นใกล้เริ่มขึ้นตอนนี้เวกัสเขาได้จัดด้านนอกไว้เรียบร้อยแล้วทั้งจุดเทียนรอบๆบังกะโล ทุกอย่างมีแค่สีแสงเทียนเท่านั้น และมีแค่แสงส่องบนท้องฟ้ามีดวงดาวเต็มท้องฟ้า เสียงคลื่นทะเลพัดกระทบหาดทรายเปรียบเสมือนเสียงดนตรี เวกัสยื่นสูบบุหรี่ที่ยืนอยู่ริมสระว่ายรอคนตัวเล็กที่กำลังแต่งตัวในห้องอยู่ มื้อนี้ถือเป็นมื้อพิเศษของทั้งสองคนก็ว่าเพราะมีแค่เขากับเธอ เวกัสแต่ตัวสบายๆเขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงขาสามส่วนสีขาวเช่นกัน ผมที่เช็ตให้อยู่ทรง ใบหน้าหล่อเหลามีรอยยิ้มตลอดเวลา เขายืนมองออกไปดูความมืดด้านนอกอย่างไร้จุดหมาย
" เฮียเวขา มัสสวยไหมคะ?" มัสใจยืนอยู่ที่ประตูทางออกก้มมองสำรวจตัวเองโดยยังไม่ได้สังเกตเห็นด้านนอกว่าคนตัวโตจัดเตรียมดินเนอร์ไว้เพื่อเธอและเขาอย่างไร เวกัสขยี่ก้นบุหรี่ลงที่เขี่ยแล้วหมุนตัวมา เขาถึงกับกลืนน้ำลายเหนียวลงคอฝืดๆ' คืนนี้เด็กดื้อของเขาไม่ได้นอนแน่ๆ' เวกัสพลางคิดและ
