เพียงแค่เหวินหยวนและเนี่ยนเจินก้าวเข้ามาในเขตเรือน ทั้งเสี่ยวเป่าและเสี่ยวเป่ยก็วิ่งหน้าตั้ง มาเล่าเรื่องราวที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ให้ฟัง
ทั้งที่เป็นเวลาช่วงเย็นแล้ว แต่คุณหนูลู่ยังเดินทางมาที่เรือนสกุลชาง แล้วร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตาย สาวใช้ทั้งสองได้ยินมาคร่าวๆ ว่าเป็นเรื่องข่าวลือที่เกิดขึ้นในเมืองหลวง
“อาหยวนกลับมาพอดี มานั่งตรงนี้เถิด” ฮูหยินใหญ่ที่พอจะเดินได้บ้างแล้ว เข้ามาหาบุตรชายและสะใภ้ที่กำลังมาถึงเรือน
“มีเรื่องอันใดกันหรือขอรับ หากไม่หนักหนานัก ข้าอยากพาเจินเอ๋อร์ไปชำระกายเสียก่อน”
“เอ่อ พ่อว่าทั้งคู่อยู่พูดคุยกันก่อนเถิด เรื่องใหญ่พอควร”
“ฉีเอ๋อร์เขามาขอความช่วยเหลือ และแม่เองก็เห็นควร” ทุกสายตาหันไปจับจ้องอยู่ที่สตรีสกุลลู่ ซึ่งบัดนี้นั่งตัวสั่น ร้องห่มร้องไห้ไม่หยุด
“เรื่องใดหรือ”
“ท่านแม่ทัพโปรดรับข้าเป็นฮูหยินรองด้วยเถิดเจ้าค่ะ หากไม่แล้ว ท่านพ่อจะส่งข้าไปอยู่หัวเ
