เรือนสกุลชางเต็มไปด้วยความตึงเครียด ไม่มีผู้ใดรับรู้ถึงเหตุการณ์ภายนอกเลยแม้แต่น้อย สองพ่อลูกสกุลชางก็ยังไม่กลับมาจากด้านนอก
“ข้ากังวลเหลือเกิน ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรกันบ้าง”
“ฮูหยินใหญ่อย่าได้วิตก นายท่านชางและหลานเขยเป็นนักรบที่เก่งกาจ ย่อมจัดการเรื่องทุกอย่างได้โดยง่าย”
“เจ้าค่ะท่านหมอ” จ้าวเป่าตงยิ้มปลอบใจ พลางหันมาลูบศีรษะหลานสาวที่สีหน้าไม่ค่อยดีนัก
หลังจากที่เนี่ยนเจินตื่นมา นางก็ไม่ได้พบบุรุษบ้าตัณหาที่เคี่ยวกรำนาง เขาเพียงฝากสารไว้ว่าจะไปสอบสวนคนร้าย ทว่าหลังจากนั้นก็มีข่าวการตั้งกองทัพและการอพยพผู้คน ขนาดท่านปู่และซีฮันยังถูกพามาที่สกุลชาง
ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นตายร้ายดีอย่างไร นางกลัวเหลือเกินว่าเหวินหยวนจะต้องตายตกเหมือนครั้งอดีต
“นายท่านกับแม่ทัพใหญ่กลับมาแล้วขอรับ”
“พะ พวกเขาบาดเจ็บหรือไม่” ฮูหยินทั้งสองรีบลุกขึ้นถาม
“ข้าไม่ได้บาดเจ็บที่ใดขอรับท่านแม่” เหวินหยวนเข้าไปก
