(“ไม่เกินไปหรอกค่ะ ยังไงอิฉันก็ต้องขอหมั้นหมายหนูเนเน่ด้วยวาจาเอาไว้ก่อนนะคะ เรื่องสินสอดทองหมั้นก็ต้องรบกวนคุณหญิงพี่ช่วยลดๆ ลงมาหน่อย”)
“แหม... ทำยังกับว่าทางเราจะขายหลานสาวกิน ที่เลือกตาเอกพงษ์ก็เพราะฐานะที่ทัดเทียมกัน มีชาติตระกูลดี อีกอย่างเราก็รู้จักมักจี่กันมาตั้งแต่สมัยปู่ย่าตาทวด อิฉันว่าอิฉันเลือกหลานเขยไม่ผิดคนแน่นอน”
(“ถ้าตาเอกรู้เรื่องนี้เข้า คงจะดีใจมากๆ หวังว่าคงได้รับข่าวดีในเร็ววันนะคะ อิฉันจะรอ”)
“อิฉันรับปากแล้ว ไม่กลับคืนคำหรอกค่ะ”
การสนทนาจบไปด้วยความเข้าใจที่ตรงกัน แต่ในเรื่องของหัวใจแล้ว คุณหญิงแก้วกัลยาช่างไม่รู้อะไรเลยเหรอ ว่าการอยู่กับคนที่รักกันมันสุขในหัวใจแค่ไหน
บนยอดดอยที่สูงเสียดฟ้า
“เป็นไงครับ เนเน่เหนื่อยไหม” หมอเมฆเดินเข้ามาหาแฟนสาว ยื่นแก้วน้ำให้กับเธอ
“ขอบคุณค่ะพี่เมฆ” เธอรับน้ำจากมือของเขาไปดื่ม ชายหนุ่มหย่อนตัวนั่งลงใกล้ๆ
“เนเน่มีความสุขจัง
