กี้หายไป
1260 คำ
หลังจากเป่าเทียนแล้วทุกคนก็มานั่งดื่มกันปกติ วันนี้กี้ดูเงียบไปไม่ร่าเริงเหมือนเดิม บาสที่นั่งอยู่ข้างๆเลยต้องชวนคุยเพื่อรักษาบรรยากาศ
“กี้ยังไม่คุยกันอีกเหรอ”
“ยังเลย ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้มันโกรธเหมือนกัน”
“แล้วนี่แอร์ไม่มาด้วยหรือไงเมื่อวานเห็นกลับบ้านด้วยกัน”
“เปล่าไม่ได้ชวนมา แอร์มันชอบงี่เง่าเอามาเดี๋ยวเซ็งกันเปล่าๆ”
//ธาม//
ผมนั่งมองแก้วของตัวเองจนน้ำแข็งละลายอลิสเลยต้องชงให้ผมใหม่ ยิ่งเห็นผู้หญิงผู้ชายเข้ามาทักทายกี้แล้วมันจี๊ด แต่ที่จี๊ดกว่าก็ตรงที่มันไปเต้นกับเขานี่แหละ
“พี่ธามชอบพี่กี้เหรอคะ”
คำถามของอลิสทำให้ผมต้องหันไปมอง นี่ดูออกขนาดนี้เลยเหรอ
“เปล่า ทำไมเหรอ”
“พี่กี้เขาน่ารักดี เป็นกันเอง”
อะไรเด็กนี่ก็หลงกี้อีกคนแล้วหรือไง ทำไมใครๆก็อยากทำความรู้จักมัน
“ชอบมันหรือไง”
“ค่ะ พี่กี้ดูเป็นคนอบอุ่น เมื่อกี้ตอนไปเข้าห้องน้ำก็มีแต่คนมาขอเบอร์พี่กี้ นางในฝันของสาวๆเลยนะคะ”
ได้ยินแบบนี้ผมยิ่งลุกเป็นไฟ อะไรวะมันขนาดนี้เลยเหรอ ผ้าก็ซักไม่เป็น กับข้าวก็ทำไม่ได้เรื่อง งานบ้านยิ่งแล้วใหญ่เพราะอะไรผมนี่ไงที่ทำให้มัน ถ้าไม่ทำมันก็แกล้งผม คารมมันก็ไม่ได้ดีอะไรทำเป็นอยู่แค่ออดอ้อน ทำตาปริบๆ เสียงเล็กเสียงน้อย ชอบกอด ชอบหอม ใครจะไปอยากได้ผู้หญิงแบบนี้ทำเมีย
ผมหันมาอีกทีน้องอลิสก็ไปเต้นอยู่กับกี้แล้วอะไรวะ ไหนบอกจะไปด้วยกันไง
“ไอ้ธามเด็กมึงไปแล้วอ่ะฮ่าๆๆ”
“เออ”
“กี้แม่งดึงดูดเพศตรงข้ามและเพศเดียวกันฉิบหายเลย มึงอยู่ด้วยกันทนได้ยังไงวะ”
ไอ้โต๋ทำไมกูจะไม่คิดกูคิดมาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว ที่กูพยายามนิ่งเพราะกูรู้ว่ามันอาจจะเห็นกูเป็นแค่เพื่อนไง ถ้าเกิดกูบอกความรู้สึกของกูไปกูอาจจะเสียมันไปก็ได้
ผมยังคงมองกี้เต้นกับอลิสอยู่ นั่นอลิสจะทำอะไรอ่ะจะสิงกี้หรือไง ผมลุกเดินไปยืนคุยกับสาวสวยที่ยืนข้างๆกี้แต่กี้มันดันโดนอลิสลูบแผ่นหลังจนมันตกใจสะดุ้งมาทางผม
“เมาก็กลับบ้าน!!” ผมหันไปดุมันจนมันหน้าเสียเลย
“เปล่า อลิสพี่กลับโต๊ะก่อนนะ” ฉันเดินหนีมาที่โต๊ะอลิสก็ยังตามมาคุย เด็กไอ้ธามนี่ยังไงยืมไปเบี้ยนดีไหม
ผมเดินกลับมาที่โต๊ะก็เห็นอลิสพยายามเข้าหากี้จนผมรำคาญเลยต้องดึงอลิสมานั่งข้างผม ไม่ใช่ว่าผมหวงอลิสแต่ผมหวงกี้ เฮ้อทำแบบนี้กี้มันก็ยิ้มเจื่อนๆเลย
เมื่อทุกคนเริ่มแยกย้ายกันกลับผมก็เดินออกมาด้านนอกกี้มันเลยเดินมาหาผมเพราะอลิสเมามากแถมยังขอไปนอนกับมันอีก
“มึงจะเอาไงกูไม่สบายใจนะเด็กมึงตามติดกูขนาดนี้”
“เดี๋ยวไอ้บาสมันมารับ มึงกลับไปเถอะดึกมากแล้ว”
“แล้วมึงไม่กลับเหรอ”
“ไม่อ่ะอาจจะไปต่อนัดเด็กไว้”
“โอเคงั้นกูกลับก่อนแล้วกันมีอะไรก็โทรมานะ”
ผมมองตามมันจนมันขับรถออกไปผมถึงได้ส่งอลิสให้ไอ้บาสไปจัดการต่อ ส่วนตัวผมก็คงต้องไปหาที่นอนแถวๆนี้นอนก่อน ขืนกลับไปผมต้องใจอ่อนแน่ๆ
วันต่อมา
เป็นอีกวันนึงที่ผมไม่คุยกับมันและผมก็มีเพื่อนอีกกลุ่มที่คุยเล่นกันจนไอ้โต๋ ไอ้บาส กี้ได้แต่นั่งมองอยู่ห่างๆ แต่หันมาอีกทีกี้ก็ไม่อยู่แล้ว ขึ้นมาเรียนก็ไม่เห็นมันช่วงบ่ายก็ไม่เจอ รถก็ไม่อยู่แล้วหรือมันกลับบ้าน
“ไอ้ธามงานกลุ่มมึงหาคนมาแทนกี้ด้วยนะ” ไอ้บาสมันเดินมาบอกผมทำให้ผมต้องมองหน้ามัน
“กี้มันย้ายไปทำกับพวกไอ้เหี้ยเป้แล้ว มันไม่อยากให้มึงลำบากใจ”
ผมนิ่งไม่ได้ตอบอะไรขับรถกลับมาบ้านก็ไม่เห็นรถมันอีก ไปไหนของมันวะ ส่องเฟซบุ๊กก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย กลายเป็นผมที่ไม่สบายใจจนต้องยอมโทรหามันแต่มันก็ไม่รับสาย ยิ่งขี้น้อยใจอยู่ด้วย ผมออกตามหาทุกที่ที่คิดว่ามันจะไปแต่ก็ไม่มีเลยโทรถามแอร์ก็ไม่เห็นมันตั้งแต่เช้า
“ไอ้ธามกี้หายไปไหนแม่มันติดต่อไอ้กี้ไม่ได้”
“ผมก็ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน” ผมตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“ทะเลาะกันเหรอ”
“นิดหน่อยไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้”
“บอกแม่ได้ไหมว่าทะเลาะเรื่องอะไรกัน แม่เลี้ยงพวกแกมาแม่รู้ว่าพวกแกคิดอะไรกัน ปากแข็งกันทั้งคู่ประชดกันอยู่ได้”
“แม่ผมผิดเองมันไปนอนกับแอร์แล้วผมไปเหวี่ยงใส่มัน ไม่คุยกับมัน เย็นชากับมันเมื่อคืนผมก็ปล่อยให้มันกลับบ้านคนเดียว”
“เดี๋ยวมันก็คงกลับเดี๋ยวแม่จะไปอยู่เป็นเพื่อนแม่มันก่อน”
ผมเริ่มนั่งไม่ติดแล้วตอนนี้กี้มันเงียบแบบนี้ผมไม่สบายใจเลย จะหยิบกุญแจรถเพื่อออกไปตามหามันก็เห็นมันยืนอยู่หน้าบ้านพอดีผมเลยเดินไปลากมันเข้ามาในบ้านเพื่อเคลียร์กับมันให้รู้เรื่อง
“มึงหายไปไหนมาทุกคนเขาติดต่อมึงไม่ได้!!”
“แค่ไปหาที่เงียบๆอยู่”
“กี้กูขอโทษที่เอาแต่ใจกูผิดเอง” ผมอาจจะแสดงอออกมาเกินไปทำให้ความสัมพันธ์มันติดขัดไปหมด
ผมมองหน้ามันที่นิ่งจนผมเดาทางไม่ถูก มันคงเสียใจมากกับสิ่งที่ผมทำแต่จริงๆผมแค่อยากให้มันรู้ใจตัวเองว่ามันต้องการแบบไหน
“อือ กูกลับไปหาแม่ก่อนแล้วกัน”
“เดี๋ยวกูโทรบอกแม่กูให้เขาอยู่ด้วยกัน มึงจะขึ้นไปนอนกับกูก็ได้นะ ถ้ามึงไม่อยากอยู่คนเดียว”
“โอเค จุ๊บ!” ฉันกระโดดจูบมันไปหนึ่งทีจากนั้นก็วิ่งหนีมันขึ้นมาบนห้อง ฮ่าๆๆๆ สะใจ
“อีกี้!! มึงงงงง!!!!”
ผมเดินตามขึ้นมาตอนนี้มันอาบน้ำอยู่ไม่เป็นไรออกมาเมื่อไหร่มึงโดนแน่ กูจะเอาคืนมึงบังอาจมากมาเล่นกับความรู้สึกแบบนี้ได้ไง
แกร๊ก!
ผมรวบร่างของมันมานอนที่เตียง อีนี่รู้งานกอดคอเลยไหมล่ะ ผมมองหน้ามันที่ยังมีแววตาเศร้าๆอยู่ มองทำไมไม่หลงกลหรอกนะ
“ไปอาบน้ำสิคะ”
“ฮะ? อะไรนะ” คะพ่องง ขนลุกซู่เลย
“กูบอกให้มึงไปอาบน้ำ!”
“เออ ฉิบหายเกิดก่อนกู6ชั่วโมงข่มกูจัง”
ผมรีบอาบน้ำเพื่อออกมาเคลียร์กับมันแต่ออกมามันก็หลับไปแล้ว คงจะเพลียผมเลยต้องลงไปนอนข้างๆแล้วสวมกอดมันไว้
“อย่าไปไหนอีกรู้ไหมว่ากูเป็นห่วง”
- ผู้เขียน
