หลี่หานถูกสั่งลงโทษโบยด้วยความร้ายแรงสำหรับองครักษ์ที่ทำผิดกฎ โดยไม่มีการสืบสาวหาความถูกผิด แส้ที่โบยลงบนแผ่นหลังของเขาจะมีจำนวนครั้งมากกว่าคนทั่วไปสองเท่าเพราะหมายถึงการทรยศต่อความไว้ใจของฮ่องเต้ซึ่งเป็นผู้คัดเลือกเหล่าองครักษ์ด้วยตนเอง เป็นบุคคลที่เติบโตและอยู่เคียงข้างกันกับเขา
หลี่หานถูกนำตัวไปทั้ง ๆ ที่ยังไม่ตื่นดีและมึนงงจากฤทธิ์ยา ผู้ที่ทำการลงแส้ปรากฏตัวขึ้นในลานลงโทษของเหล่าองครักษ์ เสียงแส้หวายกระทบบาดเนื้อหนังของเขาอยู่นาน แต่ไม่มีใครได้ยินเสียงร้องของหลี่หานเลยแม้แต่น้อย เมื่อครบจำนวนครั้งเขาจึงถูกนำตัวไปขังไว้ในคุกใต้ดินห้องสุดท้าย
หลี่เหลียนฮวาคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น พลางซักไซ้ไล่เรียงเหตุการณ์ทั้งหมดกับจิ่วเอ๋อร์ แต่ก็หาคำตอบไม่ได้ว่าเรื่องทั้งหมดเกิดจากอะไร นางจำได้เพียงว่านอนทานยาแล้วหลับไปตามปกติ หากแต่ยาที่ได้รอบนี้คล้ายฤทธิ์จะมากนัก แม้จะทานยาก็ต้องรู้สึกตัวหากมีคน
