การกลับมาของความรัก

เรื่องราวในอดีต

-2ปีที่แล้ว-

Halem Pub

งานเลี้ยงฉลองแต่งงานแพทตี้กับเฮียแอล

"กูว่าพวกเรามาหาเกมส์สนุก ๆ เล่นกันดีกว่าบรรยากาศมันเงียบเกิ๊น"

ตอนนี้พวกผมพากันที่โต๊ะวีไอพีที่ผับไอ้ธามครับมาฉลองงานแต่งให้แพทตี้กับเฮียแอล แล้วอยู่ ๆ ไอ้นิกกี้ที่นั่งอยู่กลางวงเหล้ามันก็พูดชวนขึ้นมาเมื่อเห็นว่าบรรยากาศเริ่มเงียบลงเนื่องจากว่าแต่ละคนเริ่มจะไม่ไหวเมาได้ที่กันแล้ว

"เกมส์อะไรของมึงไอ้นิก"

ผมที่นั่งมึนๆ อยู่ก็ถามมันขึ้นมา

"เกมส์หมุนขวดวัดใจ"

"ยังไงวะ"

ไอ้เคนจิถามขึ้นบ้างหลังจากที่ได้ยินชื่อเกมส์ที่นิกกี้บอก

"ถ้ากูหมุนแล้วขวดแล้วปากขวดไปชี้ที่ใครคน ๆ นั้นมีสิทธิ์ท้าให้ใครก็ได้ในวงทำตามคำท้าทายของตัวเองถ้าคนที่ถูกท้าไม่ยอมรับคำท้าต้องดื่มให้หมดแก้วที่กูเป็นคนชง"

"ไร้สาระกูไม่เล่นกูกลับดีกว่าเมาแล้วก็กลับไปนอนกันเถอะกูว่า"

"ป๊อดเหรอ!! คุณนายแรดไม่กล้าเล่นถึงกับซิ่งหนีกลับเลยเหรอ"

บีน่าพูดขึ้นมาพร้อมกับทำท่าจะลุกแต่ก็ต้องชะงักเมื่อถูกผมพูดขัดขึ้นมาซะก่อนผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันครับว่าทำไมถึงได้พูดแบบนั้นออกไปแค่รู้สึกอยากให้เธออยู่ต่อก็เท่านั้น

อ่อ!! ผมลืมบอกไปยัยบีน่าที่ผมพูดถึงคือคู่กัดเบอร์หนึ่งของผมครับเจอกันทีไรกัดกันตลอดเธอเป็นเพื่อนสนิทของไอ้เชี้ยเคนลูกพี่ลูกน้องผมเองเมื่อก่อนผมจีบแพทตี้เพื่อนเธอครับแต่แพทตี้มีแฟนไปซะก่อนแต่ผมก็ไม่รู้สึกเสียใจอะไรนะที่ถูกแพทตี้ปฏิเสธไม่รู้ทำไมเหมือนกันบางทีตอนผมไปจีบแพทตี้แท้ๆ แต่พอไม่เจอยัยนี้ผมกลับรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก

แล้วพักหลังๆ เพื่อนๆ ในกลุ่มก็ชอบแซวให้ผมกับบีน่าได้กันซะงั้นไม่รู้อะไรทำให้พวกมันคิดว่าผมกับเธอเหมาะกัน แต่ยิ่งนานวันไปพวกนั้นก็ชงหนักขึ้นทุกวัน ๆ จนผมหวั่นไหวกับเธอจากที่เห็นเธอเป็นคู่กัดวันนี้ผมบอกได้เต็มปากเลยว่าผมชอบเธอไปซะแล้วครับแต่ไม่รู้จะเริ่มจีบยัยนี่ยังไงเพราะเธอทั้งแรงทั้งปากจัดผมก็เลยเนียนหาเรื่องกัดเธอตามปกติเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้เธออย่างเช่นตอนนี้ก็เหมือนกันเธอทำท่าจะกลับผมเลยพูดรั้งเธอไว้

"ใครว่าฉันป๊อด!! เอาสิอยากเล่นก็เล่นกลัวที่ไหน"

เห็นไหมครับมันได้ผลสุดท้ายเธอก็ยอมอยู่ต่อเพราะปากหมาๆ ของผม

"มวยถูกคู่จริงๆ มึงสองคนเอากันเหอะกูว่าเหมาะกันจริงๆ"

"กูก็อยากได้อยู่หรอกทำไงถึงจะได้วะแรงๆ แบบนี้ กู..ชอบ"

เคนจิก็พูดแซะผมกับบีน่าอีกตามเคยครับยัยนั้นถึงขั้นมองตาเขียวแต่ผมชอบครับยิ้มรับด้วยความเต็มใจที่เคนจิมันพูดออกมาก่อนที่จะพูดกับมันกลับไปแต่ตรงคำว่าชอบผมหันหน้าไปทางบีน่าอย่างจงใจเลยครับ

"เอาแล้วเว้ยนี้มึงบอกชอบบีน่ากลางวงแบบนี้เลยเหรอวะ"

"กูคนจริงครับชอบก็บอกชอบ"

ผมพูดสวนไอ้นิกกี้อีกคนที่พูดแซวขึ้นมาตาสายตาผมไม่ได้มองมันนะผมมองไปที่ยัยนั่นต่างหาก

"พอเลยพวกมึงจะเล่นก็เล่นพูดอะไรไร้สาระ"

ฉันโวยวายขึ้นมาเพื่อกลบเกลื่อนความเขินก็อีตาบ้ากายน่ะสิวันนี้มันมาไม้ไหนของมันอีกเนี้ยะพูดหยอดฉันมาตั้งแต่เช้าละแถมเมื่อกี้ยังมาบอกว่าชอบฉันอีกคิดจะมาปั่นหัวฉันเล่นรึไงกัน

"มาๆ เริ่มๆ เลยดีกว่าง่วงแล้วเนี้ยะเล่นสักเกมส์สองเกมส์ก็พอนะนิก"

"รีบเหรอครับเมียไม่ต้องห่วงคืนนี้นิกจัดเต็มให้ลินแน่นอนครับ"

"ทะลึ่ง!!"

เสียงยัยเอลินที่งัวเงียเหมือนง่วงๆ พูดขึ้นมากับไอ้คนต้นคิดเกมส์นี้ก็ไม่ใช่ใครสามีสุดที่รักของมันนั่นแหละแต่ดูนิกกี้มันตอบเมียมันเถอะไม่พ้นเรื่องอย่างว่าจนถูกเอลินดุตาขวางขึ้นมาแล้วมันก็จัดการหมุนขวดเหล้าทันที ทุกคนพากันจ้องไปที่ขวดที่หมุนอยู่กลางวงตาไม่กระพริบรวมทั้งฉันด้วยและแล้วขวดก็ไปชี้ที่เคนจิ

"เชี้ยเคนมึงเป็นคนแรกที่ได้สิทธิ์ท้ามึงจะท้าใคร"

นิกกี้ถามขึ้นมาเคนจินั่งนิ่งทำท่าคิดสักพักก็พูดออกมาแต่สิ่งที่มันท้านี้สิฉันแทบอยากกระโดดไปตบหัวมันสักป๊าบ

"กูขอท้าเบาๆ ก็แล้วกันไหนๆ ก็พึ่งเริ่มเกมส์ไม่อยากให้เครียดกูขอท้า...ท้า..ท้าบีน่า กูขอท้าให้มึงจูบไอ้กาย"

"ห่ะ! จูบ"

ฉันถึงขั้นตะโกนใส่หน้ามันเสียงดังเมื่อได้ยิ่งสิ่งที่มันท้าให้ตายเถอะท้าบ้าบออะไรของมันฉันไม่รับหรอก

"นิกกี้มึงชงเหล้ามาให้กูเลยกูไม่รับคำท้านี้"

"ป๊อด"

ฉันหันไปบอกนิกกี้ให้ชงเหล้าทันทีก็ฉันไม่รับคำท้าของมันแต่พอฉันพูดกับนิกกี้ก็มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมาว่าฉันป๊อตไม่มีใครหรอกไอ้บ้ากายนั้นแหละ

"ฉันไม่ได้ป๊อด"

"งั้นก็จูบฉันสิ..ยากตรงไหนหรือว่าเห็นทำตัวแรงๆ แบบนี้เธอจูบไม่ปะ....อืมมม"

"เฮ้ย!!"

"เชี้ย!!"

ฉันไม่อาจทนฟังจนหมอนั้นพูดจบได้จัดการใช้มือสองข้างดึงหน้ามันมาประกบปากจูบทันทีหนอยจะมาดูถูกว่าฉันจูบไม่เป็นงั้นเหรอฉันไม่ยอมหรอกคนอย่างบีน่าหยามไม่ได้ขอบอกพอฉันจูบหมอนั้นเท่านั้นแหละทุกคนในโต๊ะต่างตกใจที่ฉันทำแบบนี้พวกผู้หญิงก็กรี๊ดไปไอ้พวกผู้ชายก็สบถคำต่างๆ ออกมา

"พอใจรึยังอย่ามาดูถูกคนอย่างฉันอีก กูกลับละ"

ฉันผละจากปากหมอนั้นก็พูดใส่หน้าเขาทันทีก่อนที่จะหันไปร่ำลาเพื่อนๆ ฉันไม่อยากอยู่ต่อแล้วเพราะฉันอายที่ทำแบบนั้นขืนอยู่ต่อไอ้พวกนั้นคงแซวไม่เลิกแน่ๆ

หลังจากที่ยัยนั้นจูบผมแล้วลุกออกไปผมก็รีบลุกแล้วเดินตามเธอไปทันทีเลยครับเมาขนาดนั้นผมคงไม่ปล่อยให้กลับเองแน่ๆ แถมรอยจูบที่เธอฝากไว้เมื่อกี้ผมนี้กำลังเคลิ้มเลยครับระหว่างทางเดินไปลานจอดรถของผับผมมองร่างบางตรงหน้าที่เดินซ้ายทีขวาทีเป๋ไปเป๋มาด้วยความเมากว่าจะถึงรถได้ผมแอบขำตลอดทางที่เห็นเลยครับโธ่แม่คุณสภาพนี้จะขับรถกลับเอง

"อยู่ไหนนะเมาทีไรเป็นงี้ทุกทีหากุญแจรถไม่เจอ"

ผมยืนฟังคนเมาที่ยืนพิงประตูรถแล้วควานหากุญแจรถในกระเป๋าพลางบ่นงึมงำอยู่คนเดียวอย่างขำๆ นี่ถ้าไม่ได้ตามมาคงโดนฉุดไปละดูจากชุดที่แม่คุณใส่จะแหวกไปไหน

หมับ!!

"อ๊ะ..นะ...นาย"

"ฉันเองเธอคิดว่าใคร"

พอผมเดินไปคว้ากระเป๋าบีน่าออกจากมือเธอเพื่อที่จะช่วยเธอหากุญแจรถเธอก็หันมามองผมอย่างสงสัย

"ตามมาทำไม"

"ตามมาส่ง"

ผมตอบเธอไปตามความจริงเพราะผมจะไปส่งเธอตามที่บอกนั้นแหละครับ

"ไม่ต้อง...ฉัน..อึก..ฉันกลับเองเอากระเป๋ามานี้"

"อย่าอวดดีสภาพแบบนี้หารูเสียบกุญแจเจอรึเปล่าเถอะ"

"ขี้เกียจจะเถียงอยากไปก็ไป ก็ดีฉันจะได้หลับสบายๆไม่ต้องขับรถเร็วสิเปิดรถสิฉันยืนจนเมื่อยแล้วเนี่ย"

"คราบบบคุณนาย"

บทจะง่ายก็ง่ายแฮะผู้หญิงคนนี้สาบานได้เลยถ้าไม่เมาผมคงไม่มีทางได้ไปส่งเธอแน่ๆ แต่ดูแล้วแม่คุณคงไม่ไหวจริง ๆ แหละครับพูดจบก็ไปยืนรอฝั่งข้างๆ คนขับทิ้งกระเป๋าให้ผมหากุญแจแถมยังเร่งผมอีกต่างหากพอเปิดรถได้แม่คุณขึ้นไปนั่งเป็นคุณนายทันที

"โอ้ย!! ติดอะไรเนี่ยดึงก็ไม่ออกไม่รัดแม่งละ"

ดูเหมือนคนเมาจะมีปัญหาครับตอนนี้แม่คุณจะรัดเข็มขัดแต่ดันดึงไม่ได้

"มานี่มะเดี๋ยวรัดให้"

ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ให้ตายเถอะครับทำไมใจผมเต้นแรงขนาดนี้แค่ผมเอื้อมตัวไปเพื่อจะดึงเข็มขัดมารัดให้บีน่าแต่บังเอิญว่าหน้าผมกับเธอตอนนี้มันใกล้กันมากจนปลายจมูกของผมกับเธอแทบจะแตะกันอยู่แล้วแถมบีน่ายังมองผมด้วยสายตาเยิ้มๆ ด้วยความเมาของเธออีกบอกคำเดียวว่าโคตรยั้วผมเลยว่ะ

แล้วอยู่ๆ สมองของผมดันคิดถึงจูบที่เธอพึ่งจูบผมไปเมื่อกี้แล้วความคิดชั่วร้ายก็ผุดขึ้นในหัวจากที่คิดจะสารภาพว่าผมชอบเธอแล้วจะจีบเธอผมว่าผมจับเธอปล้ำซะตอนนี้เลยดีกว่าไหนๆ ก็ไหนๆ เอาวะตายเป็นตายถ้าเธอไม่เคลิ้มตามอย่างน้อยก็แค่โดนตบแล้วผมค่อยแก้ตัวว่าผมเมาก็แล้วกันแต่ถ้าเกิดว่าเธอดันเคลิ้มก็ถือว่าเป็นโชคดีของผมที่ไม่ต้องจีบเธอเป็นแฟนข้ามขั้นเป็นผัวมันซะเลยว่าแล้วผมก็

“อื้อออออ”