ห้องทานอาหาร
“ป้านิ่มวันนี้ทำไมกับข้าวเยอะจังคะ”
ฉันเอ่ยปากถามป้านิ่มทันทีที่เดินเข้ามายังห้องทานอาหารเพราะวันนี้บนโต๊ะมีอาหารเยอะแยะเต็มไปหมดราวกับว่าเป็นงานเลี้ยงย่อมๆ ได้เลยทั้งๆ ที่วันนี้มีคนเพิ่มมาแค่สองคนคือกายกับเคนจิ
“ป๊าเป็นคนบอกป้านิ่มทำเยอะเองแหละครับมี๊”
แค่กๆๆ
“สัส!! กูถึงกับสำลักมีการเรียกป๊าเรียกมี๊มุ้งมิ้งไปอีกนะมึง”
เคนจิที่พอได้ยินกายพูดแบบนั้นก็ถึงกับสำลักน้ำที่กำลังดื่มเข้าไปออกมาก่อนที่จะเอ่ยปากพูดแซะกายซะยกใหญ่มันก็สมควรที่เคนจิมันจะว่าหรอกอยู่ๆกายก็มาเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวแบบนี้
“ทำไมทำเยอะขนาดนี้ล่ะแล้วจะทานกันหมดเหรอ”
ฉันถามกายออกไปอย่างสงสัย
“หมดอยู่แล้วเดี๋ยวมีคนมาช่วยทานอีกเผลอๆ ป้านิ่มคงได้ทำเพิ่มอีกด้วยซ้ำ”
ฉันนั่งขมวดคิ้วมองหน้ากายกับเคนจิสลับกันไปมาสองคนนี้มีลับลมคมนัยกับฉันแน่ๆ
“ยู้ฮู้!! บ้านนี้ไปไหนกันหมดน้องนายหลานป้าอยู่ไหนน๊าา!!”
“นั่นไงคนช่วย
