“บอสคะได้เวลาแล้วค่ะ”
เหมือนระฆังดังช่วยชีวิตเสียงนิตาเลขาของฉันเดินเข้ามาบอกให้ฉันออกไปเตรียมตัวขึ้นแถลงข่าวฉันเลยไม่ทันได้ตอบตกลง คนที่ถูกขัดใจก็นั่งหน้าบึ้งหน้างอไปสิทำหน้าเหมือนน้องนายตอนถูกขัดใจไม่มีผิด จะเหมือนกันเกินไปแล้วนะสองคนนี้ แต่พอฉันลุกขึ้นกำลังจะเดินตามนิตาออกไปเขาก็ลุกขึ้นมาดึงตัวฉันเข้าไปกอด
“อ่ะ!!ทำอะไรเนี่ยฉันกำลังรีบนะนักข่าวรออยู่”
“ให้กำลังใจเมียก่อนออกไปสู้กับคำถามนักข่าวไง”
ฟอดดดด
ให้ตายเถอะค่ะผู้หญิงที่มีความมั่นใจระดับล้านอย่างบีน่าแทบจะลงไปดิ้นตายอยู่ตรงนี้คำพูดคำละมุนเหลือเกินแถมยังมาหอมแก้มฉันให้กำลังใจอีก
“ขอบคุณนะ ขอบคุณที่ทำให้การกลับมาของฉันครั้งนี้มันสำคัญขอบคุณที่ยังรอผู้หญิงนิสัยแย่ๆ คนนี้นะ”
ฉันเงยหน้าแล้วพูดกับกาย ทุกคำพูดที่ฉันพูดออกมาฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
“เพราะรักไง เคยรักยังไงก็ยังรักอยู่ รักมาตลอดทั้ง ๆ ที่ไม่รู้เลยว่าจะมีโอกาสได้เจอกันอี
