ตอนที่ 16
ทุกครั้งที่กินข้าวเสร็จต้องเอาจานไปเก็บเสมอ ไม่อย่างนั้นจะโดนบุพการีบ่นเอาได้ แต่ตอนนี้เธอไม่อยากออกไปเห็นภาพบาดตาอีก แต่ใจหนึ่งก็อยากเห็นหน้าผู้ชายคนนั้น
“เฮ้อ” เด็กสาวถอนหายใจแล้วออกจากห้องไป
มะปรางเห็นน้องสาวเดินมาที่ครัวแล้วเหลือบมองมาทางพวกเขาอย่างไม่เป็นมิตร ด้วยความเป็นห่วงประสาคนเป็นพี่เลยเดินตามไปดู ชมพู่ยืนหันหลังล้างจานหากแต่ตัวสั่นเทา เธอสะอื้นไห้เสียงดังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามีคนเข้ามา
“ชมพู่ เป็นอะไร” เธอถามด้วยความเป็นห่วง อันที่จริงก็พอเดาอาการและสาเหตุออก เกิดความสงสารน้องสาวขึ้นมาทันใด
“ปะ เปล่าค่ะ”ชมพู่ตอบกลับพร้อมกับใช้มือเปื้อนน้ำยาล้างจานเช็ดน้ำตาออกจากหางตาจนมันแสบร้อนไปยิ่งกว่าเดิม
“ไหวมั้ยชมพู่ เอ้า”มะปรางหยิบกระดาษทิชชูให้น้องที่เผลอขยี้ตาตัวเองด้วยมือเปื้อนสารเคมี
“อื้อ ไม่เป็นไรค่ะ” ชมพู่สะอื้นต่อหน้าพี่สาว รีบจัดการตัวเองในครัวก่อนจะวิ่งออกมา
