ตอนที่ 18
อินทัชนิ่งไปพักใหญ่นั่งดูเด็กน้อยร้องไห้ด้วยสีหน้ารู้สึกผิดคนตัวเล็กกว่าร่างสั่นเทิ้มและพยายามประคองตัวเองไว้แต่เหมือนจะไม่ไหวน้ำใส ๆ ไหลออกมาจากตาไม่หยุด
ทำไมถึงพูดจาร้ายกาจขนาดนั้นนะทั้งที่เธออุตส่าห์คิดถึงแต่เขาจน…
ร่างใหญ่ค่อยๆเอื้อมมือเข้าไปหาคนตัวเล็กเจ้าน้ำตาอย่างใจเย็น
เพียะ!!! ชมพู่ปัดมือของอินทัชออกทันที
“เด็กดีพี่ขอโทษ” อินทัชขอโทษเด็กน้อยด้วยสีหน้ารู้สึกผิดแล้วเอื้อมมือไปหาเธออีกครั้งมือใหญ่ปาดน้ำตาที่หางตาสองข้างทิ้งด้วยความอ่อนโยน
“ฮึก…ฮึก…ไม่ต้องมายุ่งกับหนู” เด็กสาวสะอื้นไม่หยุด
“เฮ้ออ”อินทัชถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายเบื่อทั้งตัวเองที่หึงหวงหน้ามืดตามัวเบื่อทั้งเหตุการณ์งี่เง่าบ้าบอนี่แล้วก็เริ่มหงุดหงิดกับอาการของเธอชายหนุ่มผู้หล่อเหลากลับต้องมาหงุดหงิดกับเรื่องหยุมหยิมพวกนี้
เดิมทีก็เป็นฝ่ายอ่อยเขาเองแท้ ๆ พอชายหนุ่มรักมากเด็กคนนี้กลับยิ่งดื้อกับเขาอ
