“ค่ะ”
“เวลามาทำงานคุณต้องมาเองและเวลากลับก็ต้องกลับเอง ไม่มีคนขับรถคอยรับคอยส่ง คิดว่าคุณคงยอมรับได้”
คราวนี้อณัศยาเงยหน้ามองเขา เธอกำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่างประตูห้องก็เปิดออกพร้อมใครคนหนึ่งก้าวเข้ามา
“ไฮ...ทศ”
ทั้งสองหันไปยังหญิงสาวร่างระหงผมบ๊อบสั้นในชุดกระโปรงรัดรูปสีแดงเพลิงที่เดินอาด ๆ เข้ามาแล้วคว้าแขนทศรัสมิ์ไปกอดเกี่ยวไว้แนบแน่นพร้อมทั้งฉีกยิ้มกว้าง
“ทศคะ...ต้องขอโทษด้วยนะคะที่สรวงมาก่อนเวลา คุณโทรบอกให้มาที่นี่ตอนก่อนเที่ยงแต่สรวงรอไม่ไหวน่ะค่ะ”
หญิงสาวผู้มาใหม่พูดด้วยน้ำเสียงหวานหยดโดยไม่ทันได้สนใจว่ามีใครอีกคนอยู่ในห้องนั้น แต่เพียงชั่วครู่หล่อนก็ต้องชะงักไปเช่นกันเมื่อเห็นหญิงสาวที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานตัวใหม่จนต้องนิ่วหน้าด้วยความแปลกใจ
“ทศคะ...นี่เลขาคนใหม่ของทศเหรอคะ?”
“เธอชื่ออณัศยา เป็นลูกติดเมียคนที่สองของพ่อผมน่ะครับ ผมให้มาช่วยงานที่นี่เพราะตอนนี้เธอกำลังหางาน
