ฉันรำคาญตานาวินมากให้ตาย ฉวยโอกาสกับฉันตลอดเลย นี่คุณพ่อกับคุณแม่ให้ฉันแต่งงานกับคนแบบนี้ได้ไง!
ฉันมองเขาแล้วหงุดหงิด อยู่ต่อไม่ไหว รีบลากพี่เวียร์กลับบ้านนอน ไม่อยากจะคิดถึงวันแต่งงานเลย จะมองหน้ากันยังไง จะอยู่กันยังไง เครียด ๆ
ฉันตื่นเช้ามาก็มีคนมาตัดชุด วัดตัวให้ คุณแม่ถามว่าฉันชอบสีอะไร งานแต่งจะได้ถูกใจ ค่ะ! จะถูกใจกว่านี้ถ้าไม่ได้แต่ง
บ่นไปก็เท่านั้น... ฉันพูดอะไรไม่ได้อยู่แล้ว คุณแม่พูดอะไร ฉันก็ว่าไปตามนั้น… ฉันไม่อยากมีปัญหา แค่นี้ก็ทำให้คุณพ่อคุณแม่เครียดมาเยอะแล้ว แต่ง ๆ ไปจะได้จบ ๆ สักที
ฉันเก็บตัวอยู่ในบ้านจนถึงวันแต่งงาน ฉันไม่อยากเจอใคร ขี้เกียจตอบคำถาม ว่าเตรียมงานแต่งเป็นยังไงบ้าง? จนถึงตอนนี้ฉันกำลังแต่งหน้าทำผมอยู่ ช่างก็ยังจะถามฉันอีก!
“เจ้าบ่าวหล่อระเบิดมากกก ยินดีด้วยนะคะคุณหนูซินน์ อยากได้หมอฟันบ้าง พี่จะหาได้ที่ไหน”
เอาอีตานาวินไปสิ ฉันยกให้!
ฉันไม่ได้ตอบอะไ
