นาวิน | จัดการเด็กเอาแต่ใจ

1570 Words

“เอ่อ แล้วซินน์ล่ะ... ทำไงดีครับแม่ ให้นอนกับผมเหรอ?” ผมถามแม่ไปอาย ๆ ใครจะไม่อายวะ พาผู้หญิงเข้าบ้านตอนแม่อยู่ “จะแต่งกันอยู่แล้ว นอน ๆ ไปเถอะ” แม่ผมพูดชิล ๆ ไม่ได้สนใจอะไร แล้วถ้าพ่อเธอมายิงหัวผม แม่จะช่วยผมได้ไหมล่ะ! “แม่พูดเล่นใช่ไหม” แม่ผมหันมาขมวดคิ้วใส่ทันที ก่อนจะเอามือปิดปากหาว “แม่จะพูดเล่นทำไม นาวินแม่ง่วงแล้ว ลูกก็เบา ๆ แล้วกัน เดี๋ยวพ่อแม่เขารู้... จะซวย” ครับ แม่ผมเอง ผมนั่งนิ่งกับคำพูดแม่อยู่แป๊บนึง ก่อนที่แม่ผมจะเดินมาหอมแก้มผมซ้ายขวา “แม่ไปนอนแล้วลูกรัก ฝันดี” ทิ้งท้ายไว้เท่านี้ แล้วเดินขึ้นห้องไป ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย มันไม่เรื่อยเปื่อยหรอก ก็เรื่องซินน์นี่ล่ะ คืนนี้ผมจะทำยังไงดีวะ... เครียดโว้ย! ผมค่อย ๆ เดินขึ้นห้องตัวเอง เดินไป คิดไป จนมาหยุดยืนนิ่งที่หน้าประตู... เอาไงดีวะ! เฮ้อ... สวยก็สวยอยู่หรอก ทั้งสวยทั้งน่ารักเลยล่ะ ผมควรทำยังไงดี มันได้เหรอวะแบบนี้ มันได้เหรอ! ผมค่อย ๆ เปิดประตูเข้ามาในห้อง ก่อนจะเดินไปยืนมองซินน์... ที่นอนหลับอยู่บนเตียง ยัยนี่ยังไม่แปรงฟันเลยนี่หว่า ผมควรปลุกเธอไปแปรงฟันก่อน! “เธอ... ไปแปรงฟันก่อนสิ” ซินน์ขยับตัวนิดหน่อย ก่อนจะโบกมือปฏิเสธผม “ไม่อาว... จะนอน” หมดสภาพ! ผมรับไม่ได้ รีบเดินไปเปิดประตูห้องน้ำ หาแปรงสีฟันอันใหม่บีบยาสีฟันใส่ไว้รอ ก่อนจะเดินกลับไปที่เตียงอุ้มซินน์มา ผมค่อย ๆ นั่งลงบนชักโครก แล้วจับเธอนั่งบนตัก เวรเมาจนคอพับ เหมือนมีลูกเลยเว้ย! “งื้อ...” ซินน์งัวเงียฟุบลงที่ไหล่ผม เดี๋ยวดิวะ เธอจะนอนไม่ได้ ถ้าไม่ได้แปรงฟัน! ผมโอบแขนกอดคอเธอไว้ ก่อนจะบีบปากเล็ก ๆ ให้อ้า แล้วเริ่มลงมือแปรงฟันให้ซินน์ช้า ๆ จนผมเริ่มเปียกไปทั้งตัว เอ่อ... เธอก็เปียกด้วย! ยัยซินน์คายยาสีฟันไหลลงตามคอ จนผมต้องรีบเช็ดให้ ก่อนที่มันจะไหลเข้าไปในนมเธอซะก่อน นี่กูคิดถูกใช่ไหมที่จับคนเมามาแปรงฟันเนี่ย! เฮ้อ... ผมรีบหยิบแก้วไปเปิดน้ำใส่อย่างทุลักทุเล ก่อนจะป้อนมันเข้าปากเธอ “บ้วนปาก” อึก! เออ... กลืนลงไปหมด! ผมบีบปากซินน์อีกครั้ง และป้อนน้ำให้เธอบ้วนอีกรอบ “อื้อ~” คราวนี้คายออกมาเต็มเสื้อผ้า เต็มตัวผม แล้วใครจะเปลี่ยนชุดให้เธอวะ คงเป็นกูสินะ บรรลัยเกิด! ผมอุ้มซินน์กลับไปนอนบนเตียงเหมือนเดิม ยืนมองคราบน้ำเปียก ๆ ตรงหน้าอกเธออยู่สักพัก เอาไงดีวะ... ไม่น่าเลยกู ไม่น่าอยากแปรงฟันให้ซินน์เลย โอ้ย...เครียด! ผมเดินวนไปมารอบ ๆ ห้อง ก่อนจะเปิดตู้เสื้อผ้าหาเสื้อเชิ้ตตัวเอง... แล้วหันกลับไปมองเธอ หันไป หันมา ชั่งใจอยู่นานสองนาน “อื้อ... หนาว...” หนาวแล้วไง! มันเหมือนเป็นคำสั่ง สั่งให้ผมเปลี่ยนชุดให้เธอเดี๋ยวนี้! ผมเดินไปนั่งข้าง ๆ ซินน์ พยายามตั้งสมาธิข่มใจตัวเองอยู่สักพัก ก่อนจะค่อยพลิกเธอนอนตะแคง แล้วดึงซิปชุดเดรมลง... ช้า ๆ เจอ... ตะขอชุดชั้นใน... มันจะเป็นอะไรอีกต่อจากนี้ อื้ม... แผ่นหลัง ทำไมขาวแบบนี้! ขาว ขาว นี่ก็ขาว ขาวอมชมพูไปหมด... ถ้าจะหลับตาเปลี่ยนก็กลัวไปคลำอะไรของเธอเข้า... เอาวะ ตั้งสติ! ไม่มีอะไรยากเท่าเรียนแล้ว แค่นี้เอง! เมื่อผมดึงซิปลงหมดตัว ผมก็ค่อย ๆ ถอดชุดเดรสสีชมพูหวานของเธอขึ้น จน... มันหลุดออกมา! เฮ้ย! ผมรีบดึงผ้าห่มปิดตัวซินน์ทันที ตายแล้วกู! ทำไมหน้าร้อนแบบนี้วะ ผมรีบหันหน้าหนี นั่งกุมขมับตัวเองอยู่สักพัก... ใจร่ม ๆ ใจร่ม ๆ โอเค! อีกรอบ... ครั้งนี้ผมต้องอุ้มเธอขึ้นมา... เฮ้อออออ เอาวะ! โคตรเหนื่อยเลย ผมค่อย ๆ ดึงผ้าห่มออกจากตัวซินน์... จนเห็นเนินอกสองคู่... ที่มันเต็มอยู่ในชุดชั้นในสีชมพูหวาน โอ้ย... อดทนดิวะ แต่งงานก่อน แต่งก่อน เดี๋ยวก็แต่งแล้ว! ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี... ค่อย ๆ โน้มลงไปใกล้ ๆ เธอ ก่อนจะโอบแขนไปช้อนหลังเธอไว้ เชี่ย นม นม โดนผมจัง ๆ ผมก้มมองมันแป๊บนึง ก่อนจะพยายามหลับตา แล้วดึงเธอขึ้นมานั่งแทน ผมค่อย ๆ ใส่เสื้อให้ซินน์ทีละแขน ทีละแขน แล้วค่อย ๆ จับตัวเธอลงไปนอนอีกรอบ ก่อนจะเอื้อมมือสั่น ๆ ไปติดกระดุมให้ทีละเม็ด... ทีละเม็ด... จนครบ เฮ้อ... เหมือนซินน์จะสบายตัวขึ้น เธอพลิกตัวนอนตะแคงแล้วกอดผ้าห่มไว้แนบอก ผมลุกขึ้นจะไปอาบน้ำอาบท่าบ้าง... จนมันมีบางอย่าง ทำให้ผมต้องหยุดชะงัก “ฮือ ๆ นาวิน นาวิน... อย่าทิ้งซินน์นะ อย่าทิ้งซินน์...” ผมรีบหันไปมองซินน์ทันที ก่อนจะเดินกลับไปดูเธอ ที่ยังนอนหลับอยู่ หลับ... และมีน้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม ซินน์ละเมอถึงผม? ผมยืนมองเธอสักพัก ก่อนจะหันหลังกลับไปอาบน้ำให้เสร็จ แล้วขึ้นมานอนบนเตียง นอนมองหน้าเธอ มองอยู่แบบนั้น “กลับมาหาแล้ว... แต่เธอจำไม่ได้” ผมพูดเบา ๆ กลัวเธอตื่น ก่อนจะจับไรผมที่ปิดหน้าเธอขึ้นไปทัดหู จนซินน์ขยับตัวเข้ามากอดผมแน่น... ผมไม่กล้าขยับไปไหนเลย กลัวเธอตื่น ได้แต่นอนนิ่ง ๆ ให้เธอกอดอยู่สักพัก... จนหลับไป “เดี๋ยวซินน์จะตามนาวินไปนะ คุณแม่ใจร้าย ไม่ให้ซินน์ไปด้วย ซินน์จะไป จะไปกับนาวิน ฮึก ๆ” ผมลืมตาตื่น... เพราะเสียงละเมอจากคนบนอก ซึ่งตอนนี้อกผม..มันกำลังเปียกไปด้วยน้ำตาซินน์ อืม... มันคงไหลตอนเธอละเมอเมื่อกี้ เฮ้อ... ผมนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่สักพัก จิตใต้สำนึกยังจำกันได้อยู่นี่น่า... เราโตแล้วนะซินน์ เราจะแต่งงานกันแล้ว ถ้าเธอจำได้...มันคงจะดีกว่านี้ ผมรีบหลับตาลง ก่อนที่น้ำตาตัวเองจะไหลออกมาด้วย... จนผมเริ่มง่วง ไม่ไหว ค่อย ๆ เผลอหลับไป “กรี๊ด...” ผมตกใจสะดุ้งตื่น จนเห็นซินน์นั่งกรี๊ดกระวนกระวาย มองเสื้อผ้าตัวเองที่ใส่อยู่! พอเห็นผมเธอก็รีบลุกขึ้นจากเตียง ด้วยเสื้อเชิ้ตที่สั้นเลยเข่าขึ้นมานิดเดียว “ไอ้บ้า! นายทำอะไรฉัน!” เธอชี้หน้าผมตัวสั่นเทา ก่อนจะวิ่งวนรอบห้อง หาเสื้อผ้าตัวเอง “อะไร… ยังไม่ได้ทำอะไร มีสติได้ไหม” ซินน์ไม่ฟังผม เธอจับตามเนื้อตามตัวตัวเอง ก่อนจะเดินขึ้นมาบนเตียง จับหมอนฟาดผมรัว ๆ ‘ฟุบ ฟุบ ฟุบ~’ ทำคุณบูชาโทษเลยกู “เฮ้ย ๆ ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ มีสติดิ” ผมรีบจับหมอนดึงไว้ จนซินน์เสียหลักล้มลงทับผมอีก! โวยแน่นอน โวยชัวร์ ๆ “ว้าย…! ไอ้บ้า ๆ แกมันคนฉวยโอกาส!” กูว่าแล้ว! “เฮ้ย! ฟังดิ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอ!” ผมรวบข้อมือเธอไว้สองข้าง เพื่อดึงสติเธอกลับมา จนตาโต ๆ หยุดมองผมนิ่ง... “อึก... อึก... อึก...” สะอึก? ผมรีบลูบหลังเธอเบา ๆ จนถูกผลักออกมา... แรงโคตรเยอะ “อย่า อึก… มายุ่งกับฉัน! อึก” เธอรีบปิดปากตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้น ลงจากเตียง เดินวนรอบ ๆ ห้องอีกรอบ “เอาน้ำมากินหน่อยดิ” ใช้ผม! ผมลุกขึ้นมองเธองง ๆ โอ้ย… แม่ง จะสงสารหรือฮาดี “เร็ว ๆ ได้ไหม! อึก… อึก…” คราวนี้ตะคอกใส่ผม ผมจึงจำใจลุกขึ้นเดินไปหาซินน์ “จะขอกินน้ำ..ทำไมไม่ขอดี ๆ” ซินน์เบิกตากว้าง ก่อนจะรีบเอามือปิดปากตัวเอง แล้ว... “อึก... อึก... อึก...” สะอึกอีก! ผมเดินเข้าไปใกล้ ๆ จนเธอก้าวถอยหลังไปเรื่อย ๆ “จะ… อึก จะทำอะไร อย่านะ! อึก…” น่าสงสารจริง ๆ “จำฉันได้ไหม…” ซินน์หยุดนิ่งทันที เธอขมวดคิ้วมองผม จนผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ แล้วก้มลงไป... จุมพิตที่ริมฝีปากเธอเบา ๆ จุ๊บ... “อื้อ! อึก...” เธอรีบพลักผมออกมา แล้ว...! เพียะ! ตบหน้าผม! ตบจนหน้าผมชาไปหนึ่งข้าง เธอยืนร้องไห้ใส่ผมอยู่สักพัก ก่อนจะวิ่งเอามือปิดหน้าอกตัวเอง เปิดประตูออกไป! ทำไมไม่เหมือนในการ์ตูนวะ จุมพิตแล้วจำความได้ เฮ้อ กลับกัน กูโดนตบ! ไม่เป็นไร เจ็บแต่ คุ้ม... ชื่นใจฉิบ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more