เขามาส่งฉันที่เดิม แหงล่ะ ฉันบังคับมาตลอดทาง มาถึง ฉันก็เห็นปลายฟ้ายืนคุยกับผู้ชายคนนึงอยู่...
“เฮ้ยมึง! เป็นไงบ้าง!” เมื่อปลายฟ้าหันมาเห็นฉัน มันก็รีบวิ่งมาจับตัวฉันหมุนทันที
จนผู้ชายคนนั้นหันมา... ยิ้ม!
กรี๊ด... ปลายฟ้า! ผู้มึงงานดีมาก! ฉันยืนนิ่งเลย ไม่สนใจว่าปลายฟ้ามันจะถามหรือจะพูดอะไร นาทีนี้ในหัวกูมีแต่ผู้ชาย ผู้ชาย และผู้ชาย
“น้ำปั่น! กูถาม เอ้อ... เออ นี่ไคล์รุ่นน้องกู ไคล์นี่น้ำปั่นนะ” เมื่อปลายฟ้าเห็นฉันมองผู้ชายคนนั้นตาไม่กระพริบ มันก็หันไปแนะนำทันที
แล้วเขาก็เดินเข้ามาใกล้ ๆ แผ่รังสีความขาวสาดใส่ฉันเต็ม ๆ ขาวขนาดนี้ ตรงนั้นจะขาวขนาดไหนวะ
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เขายิ้มหวาน หวานจนฉันเผลอยิ้มตาม... และไทม์ที่เพิ่งถอยรถเข้าซองเสร็จ ก็รีบก้าวยาว ๆ มาหาเราทันที
“ค่ะ”
“ใครปลายฟ้า” เขาถามปกติที่ไหน โอบไหล่ฉันด้วย อย่าเตะตัดขากูได้ไหม ผู้ยิ่งหายากอยู่!
ฉันรีบแกะมือเขาออกทันที
