หน้าฉันร้อนผ่าว ได้แต่นั่งมองเขา เพราะไม่เชื่อหูตัวเอง...
“เอ่อ…” จนฉันรีบหันกลับมา ซดไวน์หมดแก้ว ฉันทั้งร้อน ทั้งใจสั่น ฉันไม่ไหวแล้ว เหมือนจะเมาเลยให้ตาย โอเค! ฉันควรกลับบ้านเลยตอนนี้
“ผู้บริหารคะ เอ้ย… เวียร์ ฉะ… ฉันกลับก่อนนะ” ฉันรีบยกขาขึ้นจากสระ แล้วลุกขึ้นทันที จนหัวที่หนักอึ้ง และอาการเจ็บบั้นท้าย มันทำร้ายฉันซ้ำสอง ทำฉันถอยเซไปข้างหลังจน
‘ตู้ม’ ฉันตกน้ำ! และเปียกไปทั้งตัว!
และเสื้อเชิ้ตสีขาวก็ทำอะไรต่อมิอะไรฉันเด่นชัดขึ้นมาทันที! ยิ่งกับบราสีชมพูพาสเทลที่ใส่คู่กับแพนตี้นั้น ไม่ต้องพูดถึง สีมันยิ่งชัดขึ้นไปอีก
“เธอเป็นแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ” ฉันทำหน้ามุ่ยเดินมาหาเขา ที่นั่งแช่เท้าอยู่ที่เดิม ก่อนจะหยิบแก้วไวน์ของตัวเองยื่นให้เขาอีกครั้ง
“ป่าวซะหน่อย... ขอกินอีก สร่างเมาแล้ว” ไวน์แพงมาก ไออุ่นขอกินให้คุ้ม
เขามองฉันนิ่ง ๆ แล้วรินไวน์ให้ ฉันจึงหันหลังพิงขอบสระ ยืนจิบไวน์ชิล ๆ คิดอ
