ออกมาจากห้องทำงานเขา ฉันก็รีบแจ้นไปห้องน้ำทันที! โอ้ยตาย! ชีวิตไออุ่น ทำไมลำบากลำบนแบบนี้ ต้องควักสายกางเกงในตัวเองออกมาโชว์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่างกับโรคจิต
แต่วันนี้สีม่วงนะจ้ะ
จะบอกอะไรให้… มันได้ผลทุกครั้งเลย ไม่อยากจะเชื่อ วันนี้ฉันทำแจกันล้มใส่งานเขา แถมยังมาสายอีก! แปลก… เขาไม่ตวาดฉันหูดับตับไหม้เหมือนเมื่อก่อน
แต่เหมือนฉันลืมอะไรไปสักอย่าง? อะไรวะ เฮ้ย! เวรแล้ว… ลืมบอกเลขาเขา!
ฉันรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำทันที ก่อนจะไปหยุดหายใจหอบที่โต๊ะเลขาหน้าห้องเขา
“คุณเลขาคะ... รบกวนแจ้งทุกแผนกส่งเอกสารวันนี้ ใหม่หน่อยค่ะ พอดีผู้บริหารฝากมา เอ้อ… ภายในหนึ่งชั่วโมงนะ”
แจ้งหล่อนเสร็จฉันก็รีบเดินหนี จะอยู่ให้นางถามมากทำไม เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าฉันเป็นตัวซวย ถึงจะเป็นจริง ๆ ก็เถอะ!
ฉันกลับมาทำงานที่ห้องปกติ สักพักก็ได้ยินเสียงรองเท้าข้างนอก เดินไปเดินมาไม่หยุด เอ่อ… กำลังเร่งส่งงานใหม่กันอยู่ล่ะสิ ซอ
