ในเวลาเดียวกัน… [02.00 น.]
“เฮือกก”!
ท่ามกลางความมืดสนิทของท้องฟ้า มันมืดชนิดที่ว่าไม่มีแม้แต่พระจันทร์ แต่ทว่าแสงของดวงดาวกำลังทอประกายระยิบระยับเพื่อส่องทางให้ชายหนุ่มสามารถมองเห็นได้อย่างเลือนราง
พัชยังคงวิ่งตามหญิงสาวที่เขาเพิ่งทำร้ายเสร็จ พร้อมกับหอบหายใจอย่างหนัก เป็นเวลานานพอสมควรที่เขายังวิ่งอยู่อย่างนั้น ไม่มี ไม่มีวี่แววว่าจะพบเธอเลย
กึก!
พัชหยุดชะงักทันทีที่วิ่งมาถึงสี่แยก เขาไม่รู้ว่าเธอจะเลี้ยวไปทางไหน ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบใบหน้าตัวเองอย่างแรง เพื่อใช้ความคิด คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแน่นก่อนที่เขาจะเตะเข้ากับกระป๋องกาแฟเพื่อระบายอารมณ์
ตุบ!
“ไปไหนของเธอ อร!” ชายหนุ่มเค้นเสียงออกมาเสียงดังลั่น ก่อนจะหมุนตัวไปมาเพื่อคิดว่าเธอจะวิ่งไปทางไหนกันแน่ ในใจลึก ๆ แล้วเขาเป็นห่วงเธอ
มือหนายกขึ้นทึ้งผมตัวเองอย่างแรง ในใจเขาคิดถึงร่างบางที่ร่างกายแทบจะเปลือยเปล่า อดคิดไม่ได้ว่าอาจจะเ
