“กริ่งง~ กริ่งง~ กริ่งงง~”
พลั่ก!
“หืออ” เสียงกริ่งดังเข้าโสตประสาทการรับรู้ของหญิงสาว อรออกแรงผลักแผ่นอกหนาออกทันที มือบางสั่นเทาไปด้วยความกลัวเธอกำลังร้อนตัว ชายหนุ่มมึนงงกับท่าทีของเธอ แต่แล้ว
กริ่ง ~
เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นอีกครั้ง พัชช้อนสายตามองหญิงสาวด้วยความสงสัย เวลานี้เมตเธอไม่น่าจะออกเวรเขารู้ดี แล้วใครกัน
เธอทำหน้าแบบนี้หมายความว่ายังไง หญิงสาวไม่สามารถระงับอาการของเธอได้ มือบางกำเข้าหากันแน่น เวลาเดิมเวลาที่หมอไทม์บอกเธอไว้ มันมาถึงแล้ว
“พะ พัช เดี๋ยวฉันจะ…”
พรึ่บ!
ชายหนุ่มไม่รีรอให้หญิงสาวพูดอะไรเขาเดินไปที่หน้าต่างก่อนจะเปิดผ้าม่านออกอย่างแรง แสงแดดที่สาดส่องมาทำให้เขาต้องกะพริบตาถี่ ๆ ก่อนจะกลับมาปรับโฟกัสได้ และภาพที่เขาเห็นก็ทำให้อารมณ์คุกรุ่นของเขาพุ่งปรี๊ด
“พะ พัช ใครเหรอ” หญิงสาวลุกขึ้นยืนก่อนจะทำหน้าตาไขสือแต่มันกลับไม่เนียนเลยสักนิด มือหนากำเข้าหากันแ
