Thalia's Point Of View*
Nasa sasakyan kami ngayon at nakikita ko na parang nagi-guilty si Rafello sa akin.
"I'm really sorry, Thalia. Di ko alam na umabot sa ganun ang mga pinsan ko."
"Hindi mo naman kagustuhan ang bagay na yun kaya wag kang mag aalala."
Ngumiti ako sa kanya at pinat ko ang balikat niya.
"Uwi na kita?"
"Hmm.."
Nakarating na kami sa mansion at hinatid niya talaga ako hanggang sa loob. At agad siyang bumaba at pinagbuksan ako ng pintuan.
Nakikita ko pa din na nag aalala pa din siya.
"Rafello, wag mo ng isipin ang bagay na iyon. Ako na ang bahala sa dalawang iyon at wag kang mag aalala dahil dadating ang araw na di ka na nila babastusin."
Nagulat naman siya sa sinabi ko.
"Wag na baka ikaw pa ang mapahamak sa gagawin mo."
Ngumiti ako at pinapasok ko na siya sa loob
