สิ่งที่พูดคือความจริง เพราะเท่าที่ผ่านมาชายหนุ่มที่มีอายุน้อยกว่าหลายคนมาจีบ แต่ก็ถูกปฏิเสธหมดทุกคนอายุน้อยกว่าหรือคะ มองไม่เห็นแตกต่างกันเลยค่ะ คุณพลูน่ะหน้าเด็กจะตาย มองแล้วเด็กกว่าปุ้ยกับนิดด้วยซ้ำ” พนิดาพูดพลางมองหน้าเนียนใสเด้งของคนเป็นเจ้านายแล้วส่ายหน้า “ถ้าไม่รู้มาก่อนอายุสามสิบปุ้ยนึกว่าอายุยี่สิบต้นๆ นะคะเนี่ย”
แม้จะได้ยินคำพูดเช่นนี้กับคนรอบข้างอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็เป็นเรื่องของผู้หญิงที่ฟังแล้วต้องอดไม่ได้ที่จะปลาบปลื้ม ซึ่งก็ไม่พ้นหิรัญญิการ์ด้วยเช่นกัน
“เอาละ เราเลิกพูดเรื่องนี้กันดีกว่า ลูกค้ามาแล้วไปคอยต้อนรับดีกว่า”
“ค่ะ” พนิดารับคำแต่ก็อดพูดทิ้งท้ายออกมาไม่ได้ว่า “เดี๋ยวนี้อายุห่างกันไม่สำคัญแล้วค่ะ ผู้หญิงสมัยนี้กินเด็กถมเถไป คนแถวบ้านปุ้ยสิคะ อายุห้าสิบแล้วมีสามีอายุไม่ถึงสี่สิบเลยค่ะ”
“แต่สำหรับพี่เป็นเรื่องสำคัญจ้ะ ไปดูลูกค้าได้แล้ว”
หิรัญญิการ์ตัดบทแต่ภายในมโนสำนึ
