ขณะที่พนิดากำลังบอกถึงสรรพคุณของชาต่างๆ หิรัญญิการ์ก็ออกมาจากทางด้านหลังของร้านและเดินไปที่เคาน์เตอร์ชงชาพอดี ครั้นหันไปเห็นลูกค้าที่นั่งก้มลงฟังลูกน้องเธอพูดอยู่ ตอนแรกก็ไม่ได้ให้ความสนใจนัก แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้หญิงสาวเบือนหน้ากลับไปมองอีกครั้ง
แล้วหญิงสาวก็ตกใจถึงกระทั่งปัดแก้วชาตกลงบนพื้นดังเพล้ง! เมื่อเห็นดวงหน้าของอีกฝ่ายได้ชัดเจน
ฉิบหายล่ะ!
หิรัญญิการ์เผลออุทานที่ผองเพื่อนของเธอชอบอุทานขึ้นมา เนื่องจากไม่รู้จะสรรหาคำไหนได้ดีกว่านี้แล้ว เพราะผู้ชายที่เธอเห็นอยู่ตำตา ไม่ว่าจะมองทางซ้ายหรือมองทางขวาก็คือ...
ทักษกร!
จู่ๆ อีกฝ่ายโผล่มาที่นี่ได้อย่างไร ถ้าเกิดจำเธอได้ขึ้นมาล่ะ แล้วหวนนึกถึงคำพูดของปิยะชาติขึ้นมาในทันใด
เวรกรรม! ทำไมโลกถึงแคบอย่างนี้
หญิงสาวเหลียวหน้าเหลียวหลังแล้วเห็นหน้ากากอนามัยที่ตัวเองกำลังจะทิ้งลงถังขยะ อันใหม่ก็อยู่ในกระเป๋าถือซึ่งอยู่ที่ร้านอีกด้านเอามาใส่ก่อ
