“เดี๋ยวมันก็หาย”
“มันไม่หายหรอก ไปหาหมอกับลิเดี๋ยวนี้เลย”
“พี่สมควรเจ็บ…”
ลิลาได้แต่เงียบ ก่อนพาไลออนไปโรงพยาบาลเพื่อทำแผล แต่เขาก็เหมือนไม่อยากจะทำอะไรจนลิลาต้องเอ่ยขึ้นเพราะไลออนไม่ยอมออกจากบ้านสักที
“ไปหาหมอเสร็จ ลิจะทำข้าวต้มที่พี่ชอบให้กิน”
“จริงเหรอ”
“อืม”
ไลออนถึงยอมสวมเสื้อและเป็นคนขับรถไปโรงพยาบาลด้วยแขนข้างเดียวด้วยตัวเอง ลิลาอึ้งอย่างหนักเพราะไม่คิดว่าขนาดนี้แล้วไลออนจะขับรถไหว
“พี่ขับรถไหวเหรอ”
“ไหว”
“แต่แผลพี่…”
“เคยเจ็บกว่านี้ยังไม่เป็นอะไรเลย แค่นี้แผลเล็กๆ”
หลังจากทำแผลจนเสร็จ ไลออนเดินออกจากห้องฉุกเฉินมาแต่ไม่เจอลิลา เธอคงหลอกเขาเหมือนครั้งก่อนซินะ เขาไม่มีสิทธิ์โกรธเธอ เพราะเขาก็ทำกับเธอไว้มาก
แต่เขาแค่ไม่คิดว่า เจ็บขนาดนั้นเธอยังทิ้งเขาไวลำพังได้ลงคอ
ไลออนเดินมายังหวอดเด็ก ก่อนยืนมองลูกสาวตัวจิ๋วที่กำลังอยู่ในตู้อบปลอดเชื้อ
“แข็งแรงไวๆนะลูก”
พูดจบไลออนหมุ
