สุดรักลวงซึ้งคะนึงหา

ตอนที่ 9

"ว่าได้หรือเธอยังไม่มีรู้ฤทธิ์ของเจสสิก้า ฉันกลัวนางมาเมืองไทยเพราะมาทำเรื่อองร้ายๆแบบที่ไม่มีใครคาดคิด"

"ฉันก็ไม่คาดคิดเหมือนกันว่าอะไรที่ร้ายๆมันจะเกิดขึ้น แค่ร้ายมาฉันก็ร้ายกลับเท่านั้น"

แต่ก็ขอบใจที่ลูซี่แสดงความเป็นห่วง

"แต่ขอบใจเธอเหมือนกันนะลูซี่ที่ส่งข่าวสารมาให้"

"จ้ะ" จากนั้นลูซี่ปิดสาย ฉันจะต้องมาทบทวนทำไม ชื่อเจสสิก้ามีความสำคัญอะไรกับฉันไม่มี อาจจะเป็นชารุต ก็ต้องไปตามเอากับผู้ชายคนนั้น ดิฉันไม่รู้ว่าพิษสงของเจสสิก้าที่ลูซี่พูดถึงนั้นหมายถึงอะไร อาจจะเป็นเรื่องที่เหนือความคาดเดาก็ได้

แต่ฉันไม่เอาเรื่องเครียดพวกนี้แบกกลับมาที่บ้าน มาพบลูกตามปกติ ในอีกสองสามวัน ฉันคิดว่าจะเป็นคนจัดการเรื่องลูกเอง รวมทั้งจ้างคนขับรถประจำให้ไปรับไปส่งแก โดยตัดปัญหาไม่ให้ชารุตเข้ามายุ่งเกี่ยวมากเกินไป แค่นี้ก็ถือว่า ดิฉันรบกวนเขามากเกินไปแล้ว แล้วขอบคุณกับการยื่นมือมาแสดงความช่วยเหลือของเขา จะให้ดิฉันคิดเป็นบุญคุณหรือ

ไม่หรอก ไม่อยากคิด ไม่อยากสานต่อ

ประตูห้องถูกเคาะมาจากด้านนอก ดิฉันลองไปเปิดประตู ตกใจอย่างมาก ที่เป็นร่างสูงโปร่งของชารุต เขามาได้ยังไง แล้วมาปุบปับยืนโด่อยู่หน้าประตูห้องฉัน ดิฉันกำลังฉวยปิดทันที ท่าทางเขาตกใจเหมือนกัน

"เมนี่ คุณทำอะไร"

"ฉันจะปิดประตูไล่คุณ" ฉันพูดแบบนั้นออกไป ท่าทางชารุตตกใจ

"ไม่มีธุระอะไรสำคัญที่คุณจะต้องมาเยี่ยมเยียนที่นี่บ่อยนะชารุต" ฉันพูดเหมือนตำหนิส่งและฝากเขาไปด้วย ดูเหมือนเขายืนอึ้งและหน้าชาไม่น้อย คงทำท่าครุ่นคิดว่าจะพูดกับดิฉันอย่างไร คนฉลาดอย่างเขามีหรือดิฉันจะอ่านไม่ออก

"เพราะอะไร" ดิฉันยอมเปิดประตูคาอยู่เพื่อเจรจากับเขาพอเสร็จแล้ว หวังว่าเขาจะได้กลับไปเสียที

"คุณเข้ามาได้ยังไงในคอนโดนี้" ฉันนึกสงสัยไม่น้อย เขารีบตอบ

"พอดีมีคนเดินเข้ามาผมก็เลยเดินตาม"

ฉันถอนหายใจอีกครั้ง

"คุณไม่ควรทำอย่างนี้นะคะชารุต ถือว่าเป็นความผิดอย่างมากขนาดบุกรุกได้เลยนะ"

"แล้วคุณจะให้ผมทำยังไงล่ะ"

"ต่อไปอย่าทำ" ฉันบอกเขา

"อย่าทำ แต่ว่าคุณเอาแต่เวลาเลี่ยงหลบผม ไม่ให้ผมเจอคุณทั้งลูกด้วย"

ชารุตเอาเรื่องนี้มาพูดกับดิฉันอีกแล้ว

"ขอโทษนะคะ ฉันเห็นว่าลูกเป็นของฉันคนเดียว"

"คุณเห็นแก่ตัว" เขาด่าดิฉันออกมาตรงๆแบบนั้น ดิฉันก็เงยหน้าเชิดขึ้นมองเห็นพร้อมด้วยเม้มเรียวปากแน่น

"ก่อนจะพูดอะไรด่าใคร ควรสำรวจตัวเองก่อนดีมั๊ยชารุต กลับไปเถอะ อย่าให้ฉันต้องปิดประตูใส่หน้าคุณเลย"

ดิฉันทำจริง เห็นสีหน้าเขาซีดและคอตกเหมือนจะไม่พอใจอย่างมาก แล้วไม่เพียงนั้น เขาตัดสินใจทำเรื่องที่ทำให้ดิฉันตกใจอย่างมาก ลูกชายเองก็นอนอยูข้างใน เขารีบกระชากประตูแล้วผลักดิฉันเข้าไปข้างในอีกห้อง เขาเหมือนคนโมโหบ้าและคลุ้มคลั่ง

ดิฉันตั้งสติได้เมื่อเขาบุกรุกเข้ามาในห้องของดิฉัน

"กรุณาออกไปเสียดีๆนะคะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ" ฉันขู่ด้วยไม้นี่

ทำให้เขากวาดตามองดิฉันเหมือนไม่เชื่อ เพราะริมฝีปากยิ้มเยาะ

"คุณจะร้ายกับผมไปทำไมเมนี่"

"ฉันจำเป็นต้องร้าย เพราะคุณทั้งร้ายและเลว"

"เรื่อที่ผ่านมามันยังไม่จบเหรอ ผมอุตส่าห์ขอโทษ และสารภาพผิดแล้ว"

"ไม่หรอกชารุต บาปมันฝังอยู่ในใจ ความผิดครั้งนั้นของคุณร้ายแรงเหลือเกิน"

เขาเอ่ยต่อ

"จนถึงขนาดไม่สามารถให้อภัยได้"

"ใช่ค่ะ"

"แล้วที่ผ่านมาคุณยอมรับผม"

"ฉันแกล้งเล่นละครมากกว่า"

เขาคำรามใส่ดิฉันเหมือนคนกระเหี้ยนกระหือรือที่จะเข้ามาทำร้ายดิฉันอยู่กับเขาตามลำพังด้วย ส่วนลูกชายหลับสนิท ดิฉันควรใช้น้ำเย็นเข้าลูบมากกว่า

"เล่นละครเหรอ"เขายิ้มที่มุมปาก

"งั้นที่เราทำลูกออกมานี่ก็ละครบ้าบอของคุณด้วยสินะ เวลาที่เรามีอะไรกัน มีเซ็กส์ที่เร่าร้อนน่ะ"

"เพียะ" ดิฉันไม่ปล่อยหรอกฟาดเขาเต็มหน้าทันที

"สารเลว พูดจาดุถูดกฉันอีกหรือ" ฉันทำท่าขมึงทึงในแววตาใส่เขาอย่างรังเกียจ จนชารุตยกมือลูบแก้มที่ดิฉันตบเขาอย่างหนักหน่วง

"ตบอีกสินะถ้าตบผมจะจูบจะปล้ำคุณ"

"หยุดนะไอ้บ้า ชารุต อ๊าย อย่า" เสียงร้องห้ามของดิฉันขาดหายไปเพราะแรงของชารุตที่พละกำลังเหนือกว่า เขาคว้าดึงข้อมือของดิฉันไปอีกห้องหนึ่งก่อนที่จะโถมตัวลงและใช้กำลังกับดิฉัน ด้วยการนัวเนียจูบฟัดอย่างเร่าร้อน จนดิฉันไม่อาจตั้งตัวได้ ดิฉันใช้มือยันคางเขาไว้ผลักออก ด้วยไม่ต้องการ แต่เขาไม่ยอมหยุดเพียงนั้นแรงโกรธผสมความบ้าคลั่ง ทำให้ทำอะไรรุนแรงกับดิฉัน จนดิฉันเจ็บปวดน้ำตารินไหลอีกครั้ง เพราะรู้ว่าเขาเป็นบุคคลอันตรายจริง แต่ก็ยังปล่อยเขาให้มาวนเวียนอยู่กับชีวิต

"คุณเจ็บ คุณร้องไห้" คนที่ได้เอมอิ่มอย่างอารมณ์นอนข้างดิฉันหันมาพูดเขาไม่ยอมลุกไปไหน ดิฉันยังคงร้องและร้องไห้แบบสะอึกสะอื้น

"ผมคงพูดคำว่าขอโทษ มันคงไม่ถูกหรอกนะเพราะผมจงใจเอาเป็นว่า ผมจงใจก็แล้วกัน"

"พรุ่งนี้ฉันจะแจ้งความ"

"ก็เอาเลยซี อยากให้ฉาวโฉ่รู้กันไปทั้งคอนโด ที่สำคัญลูกมันรู้ด้วยว่าพ่อแม่ทะเลาะกันเพราะเรื่องบนเตียง"

อารมณ์รุนแรงของชารุตทำให้เขาอัดแน่นด้วยโทสะและพูดจาหยาบคายออกมา แปลกอีกอย่างที่ ชารุตทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาคว้าตัวของดิฉันเข้ามากอด ยังอยากจะกอดดิฉันอีกหรือไง พอดิฉันขยับตัวหนีก็ดึงเข้ามาด้วยเรี่ยวแรงผู้ชาย แต่น้ำหนักมือไม่ได้รุนแรงเหมือนอย่างทีแรกเขาผ่อนลงให้แล้ว ผ่อนปรนแรงที่หยาบกระด้างและเถื่อน

เมนิกาต้องการเรียกความเข้มแข็งของตัวเองกลับมาคืน แม้เธอจะอยู่ในอ้อมแขนของอดีตสามี เธอก็จะไม่แสดงความรู้สึกให้เขาเห็น ด้วยท่าทีแข็งขืนสายตาที่ส่งไปหาเขานั้นกร้าวจัด เห็นท่าแบบนั้นชารุตถอย ทีแรกเธอก็ปกติดี จู่ๆเมนิกาเหมือนผีเข้าผลักไสเขาออกห่าง ยอมทำตามที่เธอต้องการโดยเดินมายืนอยู่ห่างๆ แม้ความรู้สึกนั้นจะประหลาด รู้สึกเหวอตั้งแต่เจอคำพูดการกหระทำของอดีตภรรยา หลายวันที่ผ่านมา เหมือนจะดี แต่มันก็เป็นแค่ความคิดของเขาเท่านั้น เธอยังคงไม่ให้อภัยเขา ชารุตเลยหันหลังกลับเดินจากไปอย่างเงียบๆ

“บ้าจริงๆ” เขาสบถตามหลัง

“ผู้หญิงบ้าอะไร ไม่มีความทรงจำที่ดีกับเขาบ้างหรือ”

ที่นี่สวยหรูมีการตกแต่งกับอลังการสมกับยี่ห้อชอบตระกูลดัง ที่ทุ่มหมดไปหลายสิบล้าน แต่เมนิกาก็ถูกเชิญให้มาเป็นแขกพิเศษแบบวีไอพี เนื่องจากเจ้าภาพของงาน ส่งการ์ดเชิญหล่อนด้วยมือ ในฐานะนักธุรกิจดาวรุ่ง ที่มีแต่จะรุ่งโรจน์และเนื้อหอม เมนิกาในฐานะซิงเกิลมัมที่หลายคนนั้นรับรู้ การรับรู็มใาจากการระแคะระคายและในที่ทำงานพนักงานในตึกพากันเมาท์มอย เมนิกาใช่ว่า จะห้ามปรามได้ เพียงแต่หล่อนไม่ถูกกล่าวในทางลบมากกว่านั้นเป็นพอ และเรื่องแค่นี้มันมีส่วนของความจริง รวมทั้งเมนิกาไม่ได้ถือสา เพราะไม่ได้ก้าวล่วงในสิทธิ์ส่วนตัวของหล่อน ซึ่งถ้าเป็นแบบนี้ พนักงานคนไหนก็ตาม หล่อนจะไม่เอาไว้แน่