DLA- Chapter 39

2094 Words

Naki usap na lang ako sa ibang employees na kunin nila ang gusto nila at kong may maiwan pa ipamigay na lamang, dahil hindi ko naman kailangan ang ganyan karaming bulaklak. Ginabi na nga kami maubos lang ang pamimigay nito na kahit kanino at kahit hindi namin kilala ay binigyan namin na ikina ngiti nila. Pagod na pagod ako kasama ang mga kaibigan ko sa pamimigay ng bulaklak. Naupo kami sa benches at panay reklamo na rin ang naririnig ko mula sa kanila lalo na't kay Migs. "Babae, next time sabihan mo ang admirer mo na hwag ng ulitin. Nakakapagod ang ganap na 'to. Nakakasira ng beauty. wika niya. At nang napatingin kami sa kaniya bigla nitong pinalaki ang boses niya sabay sabi na; "Nakaka sira ng gandang lalaki." wika nito sa baritonong boses niya. "Kaya nga girl, nakakapagod talaga 'to."

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD