Pag balik ko sa table wala na rin ang mga kasamahan ko. How I wish hindi na ulit kami magkita ng estrangherong lalaking 'yon at baka lamunin na ako sa lupa sa labis na kahihiyan. Nilinga linga ko ang buong paligid wala na talaga ang mga kasamahan ko kaya naisipan ko na ring lumabas ng bar at bumalik na sa hotel para makapag pahinga. Mabuti na nga lang rin at malapit lang ang hotel mula dito at pwede kong lakarin na lang.
Habang naglalakad ako sa hallway napapangiti ako sa pagiging disiplinado ng mga mamamayan dito sa ibang bansa, kitang kita mo ang kaibahan sa bansang aking sinilangan. Sana lang ma realize ng tao na mahalaga ang kalikasan bago pa magsisi sa huli. Teka nga bakit ko ba pinag iisip ang mga bagay bagay. Medyo patigil tigil na rin ako sa paglalakad sapagkat nahihilo na talaga
