ขอรักได้ไหมคุณพี่เลี้ยง 17
“แต่เรื่องที่ลูกเรียกว่าแม่ พี่ไม่ห้ามนะ”
“...”
“เพราะพี่ก็อยากให้อ้ายมาเป็นแม่ของลูกพี่เหมือนกัน” นี่มันอะไรกันคะ!!!
“บ้าสิ” ฮื่อ ทำไมรู้สึกร้อน ๆ ที่หน้าแบบนี้กันล่ะ
“หึ เจอกันเย็นนี้ครับ ตอนไปรับลูกส่งรูปมาให้ด้วยนะถ้าจะไปเดินเล่นที่ไหนบอกพี่ก่อนด้วย”
“ได้ค่ะ ไปได้แล้ว” คุณนิธิสหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เปิดประตูรถลงไป จากนั้นก็เปิดที่ประตูรถด้านหลังคนขับหยิบกระเป๋าเอกสารมาถือไว้ ฉันรีบลงจากรถเดินอ้อมไปฝั่งประตูคนขับ พยายามไม่สนใจพนักงานของโรงแรมที่เมียงมองมาทางฉันด้วยแววตาใคร่รู้นั่นด้วย ยิ่งพี่มินตราและพี่อดัมเลขาของคุณนิธิสที่ออกมายืนรอรับเจ้านายของพวกเขากำลังยิ้มกริ่มอย่างพอใจนั่นอีก
“ขับรถดี ๆ นะถึงแล้วก็บอกพี่ด้วย” คุณนิธิสเอ่ยบอกเสียงเบา ฉันพยักหน้าให้เขาก่อนจะส่งแก้วกาแฟของเขาไปให้
“ขอบคุณครับ” ฉันรีบขึ้นไปนั่งบนรถ โดยมีคุณนิธิสช่วยปิดประตูรถ
