ขอรักได้ไหมคุณพี่เลี้ยง 15
“ว้าว!” เด็กน้อยดวงตาวาวเปล่งประกายยามได้เห็นผัก นิ้วเล็กยื่นไปแตะลงบนกลีบใบของผักสลัดด้วยความตื่นเต้น
“ระวังล้มนะคะ”
“ครับ” เติร์ดขานรับ ฉันจึงขยับออกห่างเพื่อเติมน้ำลงในถังโฟม เป็นน้ำที่ปรุงสารอาหารไว้แล้วระหว่างที่เติมกล่องสุดท้ายคุณนิธิสก็เดินออกมาพอดี เขามองลูกชายตัวเองด้วยรอยยิ้มเอ็นดูไม่ลืมที่จะยกโทรศัพท์ขึ้นมากดถ่ายรูปไว้ เติมอาหารให้ต้นผักเสร็จถึงได้หันกลับไปมองเติร์ดที่ยังคงจ้องมองต้นผักชีอย่างน่ารัก
“พี่เติร์ดขอเอาไปกินได้ไหมครับ” เด็กน้อยหันมาขอ โดยที่ข้างกายยังมีคุณนิธิสที่กำลังขยับหมวกที่น้องเติร์ดสวมอยู่ให้เข้าที่
“พี่เติร์ดจะเอาไปกินกับอะไรคะ?”
“ชาบู วันนี้พี่เติร์ดอยากกินชาบู”
“งั้นเดี๋ยวพี่อ้ายเอาที่ใส่มาให้นะ”
“ครับแม่”
เฮ้อ รู้สึกไม่ดีเลยที่น้องเติร์ดเรียกว่าแม่แบบนั้น แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายให้ฟังยังไงหรือพูดยังไงให้เด็กน้อยไม่เสียใจที่ไ
