ขอรักได้ไหมคุณพี่เลี้ยง 22
“หนูก็เป็นลูกจ้างเหมือนกัน...” ได้แต่บอกพวกพี่ ๆ อย่างไม่สบายใจ
“ไม่ใช่หรอกค่ะ”
“ค่ะ ไม่ใช่เลย” ทั้งพี่มะเมียและพี่มาลีต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน ไม่ยอมให้ฉันทำอะไร เมื่อขัดอะไรไม่ได้จริง ๆฉันจึงชวนน้องเติร์ดให้ไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นเพื่อจะสอนวิชาที่มีเรียนในวันนี้ โดยมีป้ากระวานและคนงานคอยแวะเวียนมาส่องดูเผื่อน้องเติร์ดอยากได้อะไรเพิ่มเติม
“แม่ครับอันนี้เขียนยังไงครับ?”
“เขียนแบบนี้ค่ะ” คอยนั่งสอนเด็กน้อยพร้อมกับให้ทำแบบฝึกหัด จวบจนสอนไปจนถึงสองวิชาก็คิดว่าควรจะพอ นั่งรอให้น้องเติร์ดทำแบบฝึกหัดข้อนี้เสร็จฉันก็เตรียมของออกไปเจอเพื่อนตามนัดของเราเรื่องเซ็นสัญญางานแปลเรื่องใหม่
“ป้ากระวานคะ”
“ค่ะคุณอ้าย” ป้ากระวานเดินออกจากห้องครัวฉันเองก็เดินเข้าไปใกล้ท่านเพื่อที่ท่านจะได้ไม่ต้องเดินมาหาฉัน
“หนูพาพี่เติร์ดออกไปข้างนอกนะคะ เดี๋ยวพาไปกินข้าวเที่ยงด้วยเลย”
“ได้
