“เราไปที่งานกันเถอะค่ะ”
“น้องดายังแต่งตัวไม่เสร็จเลยนะครับ” ผู้พันกานต์เอ่ยออกมาเมื่อมองชุดที่ว่าที่คู่หมั้นสวมใส่ยังเป็นชุดลำลองไม่ใช่ชุดที่ลองในวันไปลองชุดที่จะใส่ในงานหมั้น
“เราไปทำทุกอย่างให้ถูกต้อง...กันเถอะนะคะ” ปรียาดาเข้าจูงมือคนรักทันที โดยที่ผู้พันกานต์ยังมองหน้าเธอนิ่งพร้อมกับฝืนตัวไม่ยอมทำตาม
“อย่าทำผิดไปมากกว่านี้เลยนะคะพี่กานต์” คราวนี้คุณหมอสาวเอ่ยออกมาทั้งน้ำตาอย่างอ้อนวอนขอร้องพร้อมกับบีบมือคนรักเพื่อให้เขาทำตามคำขอร้องของเธอ
“น้องดาขอร้องนะคะ”
“น้องดา...” แววตาของผู้พันกานต์วูบไหวอย่างเห็นได้ชัดเมื่อมองไปยังใบหน้าของคนรักที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา
“น้องดาไม่ได้ไปไหน พี่กานต์จะอยู่ตรงนี้เสมอ” ปรียาดายกมือผู้พันกานต์ขึ้นมาแนบที่หน้าอกข้างซ้ายเหมือนกำลังบอกว่าในใจของเธอจะไม่มีใครแทนที่เขา
เวลาต่อมา @ห้องจัดงานหมั้น
“มากันแล้วค่ะ” คุณหญิงผกาสินีพูดขึ้นมาคนแรกเมื่อเหลือบไป
