“คำถามจี้ใจเหรอ”
“ก็ไม่เชิง แต่ก็ตอบได้”
“รอฟังอยู่” เขมจิราเอ่ยออกมาเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบไปสักพักจนเธอต้องเตือน
“ผมเจอน้องดา...คุณหมอดาตอนที่เธอไปฟังผมเป็นวิทยากรให้ความรู้เกี่ยวกับการบิน ตอนนั้นก็จำไม่ค่อยได้เหมือนกันว่าทำไมอยู่ๆตัวเองถึงได้อาสาไปเป็นวิทยากรให้กับนักศึกษาแพทย์”
“พรหมลิขิตมั้ง” เขมจิราพูดแทรกมาเบาๆไม่คิดว่าอีกคนจะได้ยิน
“ใช่ พรหมลิขิตทำให้ผมกับคุณหมอดาเป็นแฟนกัน แต่สำหรับคุณ ผมขอเรียกว่า เวรกรรม ที่ทำให้เราต้องมาอยู่ด้วยกัน”
“งั้นคุณคงต้องใช้กรรมไปจนตายเลยล่ะ กว่าจะหมดเวรหมดกรรมจากฉัน” เขมจิราตอกกลับอีกฝ่ายอย่างไม่สะทกสะท้านกับสีหน้าที่ดูเหมือนอยากกินเลือดกินเนื้อเธอของผู้เป็นสามี
“อ้าวคุณ ยังเล่าไม่จบเลย” ว่าที่คุณแม่ร้องเรียกผู้เป็นสามีพร้อมกับเดินตามเมื่ออีกฝ่ายเดินหนีไปซะดื้อๆโดยไม่รอเธอเลยสักนิด
เวลา 20.00 น. @ร้านอาหารใจกลางเมืองทบิลิซี ประเทศจอร์เจีย
ผู้พั
