สองสัปดาห์ต่อมา @โรงพยาบาลกรุงเทพอุดร
“เดินช้าๆ หน่อยสิคุณ” ว่าที่คุณพ่อที่เดินตามแม่ของลูกในขณะที่กำลังเดินไปยังแผนกฝากครรภ์พูดออกมาอย่างเป็นห่วงเมื่อมองไปยังจังหวะการเดินของเธอเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“หืมม ฉันเดินเร็วไปเหรอ” ว่าที่คุณแม่หยุดเดินก่อนจะหันหลังมาถามพ่อของลูกที่ถือกระเป๋าของเธอเพื่อให้เธอเดินตัวปลิวได้คล่องตัว
“แล้วคุณคิดว่าไง” แทนที่จะตอบคำถามของอีกฝ่ายว่าที่คุณพ่อกลับถามกลับด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“ไม่นะ ถ้าช้ากว่านี้ก็คนแก่หรือขาพิการแล้วคุณ นี่คนท้องนะคะไม่ใช่คนป่วย” ว่าที่คุณแม่บอกออกไปพร้อมกับยกนิ้วชี้มาที่ตัวเองในขณะที่พูดออกมาอย่างอารมณ์ดี
“เอาที่คุณสบายใจเลย แต่ผมขอให้คุณเดินช้าลงกว่านี้หน่อยได้มั้ย”
“เฮ้อ ก็ได้ เห็นว่าวันนี้อารมณ์ดีนะ ฉันทำตามที่คุณขอก็ได้” จากนั้นว่าที่คุณแม่ก็เดินช้าลงแล้วอยู่ๆว่าที่คุณพ่อก็เดินเข้ามาจับมือพร้อมกับจูงเดินไปพร้อมกัน
นับตั้งแต่วันที่พวก
