The Unbothered Kabit (SPG)

Kabanata 3

Santana’s POV

Reon bought me a new camera and accessories that I don’t know what they’re for. Huli ko na nang mapagtantong isasabak niya nga pala ako bilang vlogger o isang content creator. Inutusan niya akong mag-video ng sarili ko habang ina-unboxing ang mga makeup na bagong bili niya rin sa akin. Mag-uumpisa na raw kasi ako biglang content creator. Kagabi nga ay ginawa na niya ako ng mga social media account ko. I also have a laptop now, a new cellphone, a tablet, and all sorts of things I need. It’s like Reon became my sugar daddy because he really spent money on me.

Ginawan pa niya ako ng mga script para alam ko raw kung ano ang mga sasabihin ko kapag binubuksan ko ang bawat box ng makeup. Mabuti na lang at magaling akong magkabisado ng mga line. Nanunuod din ako ng mga babaeng content creator para may idea ako kung paano ang gagawin. Kahit si Reon, pinapanuod ko rin. Nakakataw anga dahil ibang-iba siya sa mga video niya at sa personal. Sa mga vlog niya kasi, masaya at mukhang friendly siya, pero sa totoong buhay, napaka-cold niyang tao at napakadalang makitang nakangiti. That’s why I really don’t believe in what I see on social media. Most of the content from influencers is just fake and for show.

Today, pumunta kami sa isang restaurant. Naka-disguise siya, pero ako hindi. Siya ang naging camera man ko habang ako ay kumakain. Again, may script ulit siyang ginawa. Bago kami pumunta dito, pinag-aralan niya muna ang lahat ng sulok ng restaurant na ito, pati na rin ang menu nila. Para kapag um-order na kami ng pagkain at kumakain na ay alam ko na ang sasabihin ko sa harap ng camera. Ang nakakainis lang ay iba ang gusto niyang sabihin ko kaysa sa totoong dapat kong sabihin. Ang totoo kasi ay hindi masarap ang lasa ng mga pagkain dito. May maalat, matabang, sobrang tamis at may nakakasuka pa. Hindi ko raw kailangang maging honest sa ngayon. Ang kailangan ko ay mang-uto. Nag-uumpisa pa lang daw ako bilang content creator kaya kailangan ko rin daw talagang magpapansin at magpasikat. Sumusunod lang ako sa kaniya dahil alam kong may alam na siya sa mga ganitong gawain.

“Sige na, naka-ready na ang camera kaya mag-umpisa ka nang mag-vlog,” utos niya kahit ang totoo ay nahihiya ako dahil may mga tao pa rin kaming kasabay na kumain dito. Bago ako nag-umpisa ay tumingin muna ako sa paligid. Mabuti na lang at may mga kaniya-kaniya silang ginagawa. Ang lahat ay halos busy sa kanilang pagkain. Ito kasi ang unang beses na magba-vlog ako sa labas ng bahay ni Reon kaya talagang parang nahihiya talaga ako. Pero ayokong magalit si Reon kaya kinapalan ko na ang mukha ko.

“Hi, Santanation, welcome back to my vlog!” bungad kong sabi sa harap ng camera na hawak ni Reon. Pati ang intro ko siya rin ang gumawa. Ayos nga eh, ang ganda pakinggan.

Doon na napatingin sa akin ang mga taong kumakain din dito. Napatingin din sa amin ang ilan sa mga staff doon.

“Tuloy lang, Santana, huwag mo silang pansinin. Isa ‘yan sa mga dapat mong pagsanayan bilang content creator,” bulong ni Reon. Tumango lang ako at nag-focus sa mga sasabihin at gagawin ko.

“Hello, how are you? This is Santana again, and we are now here at one of the newly opened restaurants in town, Sabor del Cielo. Tunay nga bang masarap ang pagkain dito? Alamin natin!” Inikot ni Reon ang camera para makuha ang buong tanawin ng paligid ng Sabor del Cielo. Mula sa kakaibang disenyo ng interior hanggang sa malalaking mga ilaw na nagbibigay buhay sa lugar.

“Let’s start by trying their specialty, the Paella Valenciana,” sabi ko habang kinukunan naman ni Reon ang menu board. “Ayon sa mga nakakain na dito, ito raw ang pinaka-the best dito sa Sabor del Cielo. Tara’t subukan natin!”

Tinawag ko ang isang waiter para um-order ng ganoon. Pinakita rin ‘yon ni Reon sa camera para humaba ang vlog ko. Kumaway pa ang waiter sa camera na para bang tuwang-tuwa. Tila ito ang first time na mayroong nag-vlog dito.

Habang inihahanda ang Paella Valenciana, nagkaruon ako ng pagkakataon na makipag-usap sa mga staff. Utos din kasi ni Reon ‘yon. Mabuti na lang at maayos ang kanilang pakikitungo, at nararamdaman ko ang pagmamahal at passion nila sa pagluluto, kahit na gusto kong sabihin sa kanila na i-improve pa nila ng maigi ang mga pagkain nila dito. Sa totoo lang, magastos itong pinagagagawa ni Reon. Kahit naka-order na kami ng pagkain kanina, um-order ulit siya ng pagkain para lang maipakita sa camera ang kabuuan ng mga pagkain dito.

Sa tuwing itinuturo ko naman ang camera sa mga staff, kitang-kita ang saya at excitement sa kanilang mga mata. Panay pa rin talaga ang mga kaway nila na tila mga ita na ngayon lang nakakita ng camera.

Nang dumating ang Paella Valenciana, napakaganda ng presentation. Makikita ang mga sangkap nito, tulad ng malalaking hipon, malalambot na mussels, at ang aroma ng saffron rice na talaga namang nakakatakam. Maayos na sana kaya lang ‘yung lasa kasi talaga. “Wow, look at this, Santanation! The presentation of the Paella Valenciana is beautiful. Surely, this will satisfy our appetites!”

Utos ni Reon na ipakita ko sa camera na kumain ako kahit ilang subo. Ginawa ko naman kahit busog at naaalo na ako. Mabuti sana kung masarap ‘yung pagkain.

“Una, susubukan natin ang malambot na hipon. Grabe, malasa! Sobrang juicy at puno ng flavor. I don’t know how they do it, but it’s incredibly impressive! You can definitely hear the joy in my voice as I enjoy this paella.”

Huwag sana akong masusuka. Kundi, papalpak ako dito. Ang dami pa namang nanunuod sa akin na mga staff. They are delighted, thinking that I am enjoying what I am eating, even though the truth is I am not. I just keep the smile on my face to show them and the camera that I am really enjoying it.

“Huwag nating kalimutan ang saffron rice. Perfectly cooked! Hindi basa, hindi tuyo—just right. May sariling lasa ang bawat butil, at talagang sumasabay ito sa kahit anong sangkap na kasama mo sa bawat kagat.”

Hindi ko napansin na napapalakpak ako sa tuwa habang naglalarawan sa camera. Pakitang-gilas ko lang ‘yun kasi hindi na naalis ang tingin sa akin ng mga staff.

“Santanation, seryoso, kung mayroon kayong pagkakataon, bisitahin niyo ang Sabor del Cielo at subukan itong Paella Valenciana. Wala akong masabi, sobrang sarap!" Umay na umay ako dahil halos lahat ng pagkaing kinain na namin kanina ay pinaulit sa akin ni Reon, para maipakita sa camera. Tres Leches Cake, Churrasco, at ang kanilang signature cocktails.

Sa pagtatapos ng vlog, medyo ramdam ko nang masusuka na talaga ako kaya binilisan ko na.

“Santanation, sobrang saya ng experience ko dito sa Sabor del Cielo. Ang mga pagkain, world-class! Ang service, sobrang warm at friendly. Talagang mararamdaman mo ang pag-aalaga at pagmamahal sa bawat luto. So if you’re looking for a new go-to place, this is it! Again, this is Santana, and I’ll see you again in my next vlog. Bye!

Nagulat ako nang magpalakpakan sa akin ang mga staff. Napatingin tuloy ako kay Reon na seryosong nakatingin sa akin.

“Hindi na masama. Good job, Santana,” cold niyang sabi at saka na ito naglakad palabas ng restaurant. Tuloy-sunod naman ako sa kaniya dahil gusto ko na ring lumabas. Ngayon ako lalong nahihiya dahil lahat ng tao ay nakatingin na talaga sa akin.

Hinabol nga lang ako ng manager ng restaurant na ‘yon. Nagpasalamat sila sa akin at hiningi pa nila ang channel at mga account ko kasi aabangan daw nila ang vlog ko. Binigay ko naman sa kanila ang hinihingi nila dahil kailangan ko rin talaga ng viewers at followers para sumikat agad ako. Nang sa ganoon ay kumita na agad ako sa ginagawa kong ito.

**

Dumaan ang ilang linggo, kahit pa paano ay dumadami na ang viewers at followers ko. May mga natutuwa sa akin sa pagba-vlog ko ng mga pagkain. Mas maraming views ang ganoon kaysa sa pag-a-unboxing ko ng mga makeup at damit. Kaya ang sabi ni Reon, doon na ako magfo-focus kasi ‘yon ang pumatok sa akin.

Sa ilang linggo na lumipas, ilang beses na rin kaming nagse-s*x ni Reon. Sinasanay niya talaga ako sa kama. Hindi ko nga alam kung nag-e-enjoy na lang siya sa paglaspag sa akin o talagang gusto niya lang akong maging magaling sa kama. I just let it be because he always promises me that he will help me get revenge. He says he's not an enemy. He claims to be an ally, so I just follow him.

Nung nakaraang linggo, may pinuntahan kami. May kinita kaming mga grupo ng babae. Hindi ko inaasahan na training pala niya ‘yon para sa pakikipag-away. Ang sabi ni Reon, kailangan kong matutong lumaban at makipag-away. Kailangan kong maging malakas at matapang. Kaya sa tulong nga mga grupo ng babaeng ‘yon, kahit pa paano ay sanay na akong manabunot, manap@k at manady@k. Ang gara lang talaga ng mga pinapagawa sa akin ni Reon. He not only helps me become famous, but he also strengthens and supports me.

Kaya habang tumatagal na magkasama kami, unti-unti na rin napapalagay ang loob ko sa kaniya. Ang pagse-s*x namin sa tuwing gusto niya ay tila nagugustuhan ko na rin. Panay kasi ang puri niya sa akin na gumagaling na rin ako sa kama. Hindi na kasi ako umaangal. Hindi na rin ako nangangaray. Isa pa, natututo na akong gumalaw nang walang utos niya. ‘Yong tipong ako na ang gumagawa ng gusto kong igalaw. Sarap na sarap pa ngayon si Reon kapag tinitikman ko ang katawan niya. Lalo na kapag hinihigop kong mabuti ang ulo ng kargada niya. Gustong-gusto ko naman kapag fini-finger niya ako. Nakakatirik ng mga mata kapag hinigop din niya ang mga utóng ng dibdib ko. Ganoon din ang bukana ko na halos pati mga katas ko ay kinakain na rin niya.

Impyerno ang tingin ko nung una sa bahay na ito at demonyo naman ang tingin ko kay Reon. Pero ngayon hindi na, dahil napagtanto kong kakampi ko nga talaga siya. Masungit at seryoso man siya palagi, pero ramdam ko naman na may care pa rin naman siya sa akin.

“Tandaan mo, kapag sikat ka na at nakapunta ka na sa level ko, madali mo na lang makukuha si Torin. At kapag nagawa mo ‘yon, umpisa na ng totoong laban. Ang goal natin dito ay ang maging kabit ka ni Torin. He owns companies in various parts of the Philippines. Once you become popular, I’m sure he’ll get you as an endorser for his products. At hindi puwedeng ‘di mo siya mame-meet kapag pumirma ka na ng contract. Kapag nangyari ‘yon, gamitin mo agad sa kaniya ang mga pinag-aralan natin. Huwag kang matakot na gawin ang mga inuutos ko dahil mas malaki ang naging kasalanan ni Torin at Luella sa iyo, alam mo ‘yan. Makakaganti ka na kay Torin, makakaganti ka rin kay Luella. Kumbaga, para kang nanalo ng dalawang beses. Saka, malay mo, baka mabawi mo na si Torin kay Luella. Mas panalong-panalo ka roon.”

Ang agad niyang sinaad ang unang mission ko. Mission na atat ko na ring gawin kaya naaatat na rin tuloy akong sumikat na agad. Pero ang sabi ni Reon, siya na raw ang bahala. May mga gagawin na raw siya para mapabilis pa lalo ang pagsikat ko.

Hindi na ako makapaghintay tuloy. Gusto ko nang makilala ng lahat kung sino na ngayon si Ana, esta si Santana.

Reon was about to leave my room when I chased after him. He looked at me with a furrowed brow as I grabbed his arm. Ngumisi lang ako na para bang inaakit siya. Wala na siyang nagawa nang dahan-dahan ko siyang luhuran. Hindi na siya nakagalaw nang ibaba ko na ang pantalon niya. Nagpaubaya siya sa gusto kong gawin. Nailabas ko nang walang kahirap-hirap ang ari niyang wala pang buhay pero daks na agad.

Hanggang sa bigla na lang siyang napailing. “Okay, nakuha mo doon, Santana. Magaling, ganiyan nga. Galingan mo pang mang-akit,” sabi niya at saka tinaas muli ang underwear at pantalon niya.

“Pero, gusto kitang kainin ngayon, Reon. ‘Yon ang totoo,” pag-aamin ko sa kaniya.

“Sa susunod na lang. May kailangan pa akong gawin,” cold niyang sabi at saka tuluyang lumabas ng kuwarto ko.

Paglabas niya ay natatawa na lang ako. Kahit siya ay kayang-kaya ko na ring akitin ngayon. Dati, para akong tutang walang mata, pero ngayon, mabangis na at kahit ang nagtuturo sa akin na maging wild ako ay napapasailalim na rin sa pagiging wild ko. Baka nga pati si Reon, ma-inlove din sa akin kapag pinagpatuloy ko ang pang-aakit ko sa kaniya. Hindi niya kasi alam na habang wala pa, habang hindi ko pa nakakaharap si Torin ay siya rin talaga ang pinagpa-practice-an ko. Para kapag handa na, magaling na magaling na rin talaga ako.

Malayo pa, pero malayo na. Ang mahalaga, umuusad na ako ngayon. At kahit pa paano rin ay nakakaramdam na ako ng saya sa buhay ko.