หัวใจนี้ยังมีรัก นายวิศวะ รอรัก

คนแปลกหน้าที่คุ้นเคย

เช้านี้ฉันได้แต่พยายามทำใจ พี่เอตั้นคนนั้นไม่มีแล้ว ฉันเดินไปหาเพื่อนๆที่นั่งรอยู่หน้าคณะ

"จี้ แกโอเคมั้ย"น้ำค้างเอ่ยถามหน้าตาเป็นกังวล

"อื้ม ฉันไหว"ฉันตอบออกไปเพราะไม่อยากให้เพื่อนๆไม่สบายใจ

"จี้ ถ้าพี่เขาไม่ใช่คนเดิมของแกแล้ว แกควรเริ่มต้นใหม่เว้ย"เสียงมายพูดต่อ

"จริงวะจี้ พี่เขาดูฮอตด้วยนะ "ออยพูดเสริม

"พวกแกพอเถอะ ฉันขอเวลาคิดก่อน ตอนนี้งงหมดละ"

"อืมๆ ไปเข้าเรียนกัน"

พอถึงช่วงบ่าย เรากลับมารวมเชียร์กันอีกครั้ง

พี่ๆ ปี2ให้ล่าลายเซ็นให้ครบ100คนและที่สำคัญใน100ลายเซ็นต์ จะต้องมีของกลุ่มพี่ว๊ากห้ามขาดแม้แต่คนเดียว ถ้าใครไม่มีโดนทำโทษแน่นอน

"เอาละครับแยกย้าย ไปตามล่าลายเซ็น เชิญ"

"นี่กะจะฆ่าอีจี้ให้จมดินเลยรึไงวะ"เสียงมายพูดขึ้น

"กูคงไม่ไปเอาลายเซ็นต์พี่เขาหรอก โดนทำโทษอะไรก็เชิญ"

"เฮ้ยไม่ได้นะมึง เดี๋ยวพวกกูช่วย"

"ขอบใจนะพวกมึงแต่กูท้อวะ"

"ใจเย็นมึง อาจไม่เป็นอย่างพวกเราคิดก็ได้"

พวกเพื่อนๆต่างคอยปลอบใจฉัน จนฉันเองก็เริ่มผ่อนคลาย

"ป๊ะ ไปขอลายเซ็นต์กลุ่มพี่ว๊ากกัน"น้ำค้างเอ่ยขึ้น

"พวกแกไปก่อนเลย ฉันยังไม่อยากไป"ฉันรีบปฏิเสธ เพราะยังไม่พร้อมจริงๆ

"ไปเถอะ พวกฉันช่วยเอง"มายพูดพรางฉุดแขนฉันขึ้นกึ่งลากและเดินไปหากลุ่มพี่เอตั้น

"พี่ๆคะ สวัสดีค่ะ "และพวกฉันทั้งหมดก็ยกมือสวัสดี

"ว่าไงครับ มีอะไรกับพวกพี่"เสียงพี่ตะวันพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ทำให้ฉันใจชื้นขึ้นมาบ้างผิดกับอีกคนที่เอาแต่จ้องหน้าฉันตั้งแต่เดินมาจนตอนนี้ยังไม่หยุดเลย

"พวกหนูมาขอลายเซ็นต์พวกพี่ๆค่ะ "หน่วยกล้าตายอย่างออยพูดขึ้น

"แล้วน้องน้องมีอะไรมาแลกครับ"เสียงพี่ติวเตอร์ดังขึ้น

"แล้วพวกพี่อยากให้พวกหนูทำอะไรละคะ"เสียงมายถามพี่อีกรอบ

"ไอ้เอตั้นมึงก็เอาแต่จ้องน้องเขา เดี๋ยวน้องเขาก็ละลายหรอก"เสียงพี่ติวเตอร์ดังอีกรอบ

"น้องครับ น้องจีจี้ขยับขึ้นมายืนข้างหน้าเลยครับ"พอจบประโยคเพื่อนฉันก็ก้าวออกไปยืนข้างๆโดยอัตโนมัติ และผลักฉันมายืนตรงหน้า พี่เอตั้นตรงๆ"ไอ้เพื่อนเวร รักกันจัง

"ค่ะ พี่ๆ "ฉันก้มหน้าและถามออกไปเสียงเบา

"น้องเงยหน้าขึ้นครับ แล้วสบตากับเพื่อนพี่

แล้วให้น้องอธิบายลักษณะ ของเพื่อนพี่ตามที่น้องรู้สึก"นี่มันห่าอะไรวะเนี่ย ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นและมองหน้าพี่เขาตามที่พี่ว๊ากบอก ฉันจ้องอยู่นาน จนไม่รู้ว่านานแค่ไหน เราทั้งสองยังจ้องกันไปมาไม่มีใครพูดอะไร ถ้าเป็นไปได้ฉันคงพูดไปแล้ว ว่าคิดถึงเอาพี่เอตั้นกลับมาได้มั้ย แต่ตอนนี้ไม่ใช่ไง มันคือแววตาที่ฉันสัมผัสมันไม่ได้

"น้องครับ บอกลักษณะของเพื่อนพี่มาครับ"

พอพี่พูดจบ ฉันสูดหายใจเข้าลึกเต็มปอด

ฟู้ววววว พ่นลมหายใจออกก่อนมองหน้าพี่เอตั้นอีกครั้ง

"พี่เอตั้นดูดีขึ้นมาก ขาวขึ้น หน้าตามีเสน่ห์มากๆ แต่แววตาเฉยชา ไม่มีความรู้สึก ไม่เหมือนพี่เอตั้นคนเดิมของจี้เลยสักนิด สองปีที่จี้เจ็บปวดทรมาณ วันนี้ที่จี้ได้เจอพี่อีกครั้ง จี้เข้าใจทุกอย่างดีแล้ว "แค่พูดจบน้ำตาก็แทบเอ่อไหลขอบตาแดงก่ำ ไม่รอให้น้ำตารินไหล ฉันวิ่งออกจากตรงนั้นทันทีไม่รอให้น้ำตามันไหล ทิ้งให้ทั้งพี่ๆและเพื่อนๆนิ่งค้างจากคำพูดของฉัน และกลับคอนโดทันที

ด้านเอตั้น

"เชี่ยอะไรกันวะเนี่ยเอตั้น น้องเป็นแฟนเก่ามึงเหรอ "ไอ้ติวเตอร์ถามผม

"อืม"ผมตอบสั้นๆแค่นั้น เพราะไม่อยากให้มันถามต่อ

"แม่งน้องสวยขนาดนี้มึงเลิกกับน้องทำไมวะ"

ที่จริงจะบอกว่าเลิกก็ไม่ถูกนะ เพราะผมก็ไม่ได้เลิกกับน้อง แต่แค่ไม่ได้ติดต่อกัน

"พี่เอตั้น จี้มันรักพี่มากนะเว้ย ตลอดเวลา2ปีมันเรียนหนักตลอด มันสมัคเรียนพิเศษทุกอย่างที่จะทำให้มันไม่ว่าง มันเรียนถึง4-5ทุ่มทุกวัน เพราะมันไม่อยากมีเวลาว่างมาคิดเรื่องของพี่ และอีกอย่าง2ปีแล้ว ที่จี้มันไม่คุยกับพ่อมันเลย"

เสียงน้ำค้างพูดเชิงต่อว่าผม

"ใช่พี่ อย่างน้อย ถ้าพี่ไม่รักหรือพี่มีคนอื่นแล้วพี่ควรบอกมัน เรื่องนี้มันเจ็บปวดมาก"เสียงออยพูดเสริม

"และนี่แหละคือสิ่งที่จี้มันกลัว กลัวว่าสักวันที่มีโอกาศได้พบกัน มันอาจไม่เจอพี่เอตั้น คนเดิมของมันแล้ว และก็เป็นอย่างที่มันคิดไว้จริงๆ"เสียงมายพูดเสริม

"อะนี่ เซ็นให้พวกหนูด้วย พวกหนูจะรีบตามไปดูเพื่อน"

สมุดและปากกาถูกยื่นมาตรงหน้า

"นี่สรุปใครเป็นพี่ว๊ากกันแน่วะ"เสียงไอ้ppพูดเชิงเอ่ยแซว

"ขอบคุณนะคะ พวกหนูขอตัว"พูดจบทั้งสามก็เดินจากไปทิ้งไว้แต่คำพูดที่ทำเอาหน้าชา

"เฮ้ยเอตั้นกูว่ามึงควรไปเคลียกับน้อง ให้เข้าใจ เหมือนน้องยังรักมึงอยู่วะ"เสียงไอ้คาร์บอมพูดขึ้น

"เออ ถ้ามึงไม่รักน้องแล้ว ก็บอกน้องไปตรงๆน้องจะได้ไม่รอ"ไอ้ตะวันพูดเสริม

"ถ้าชัดเจนแล้วบอกกูกูรอเสียบ กูอาสาดามใจน้องเอง แม่งสเป็กกูด้วย"

"ไอ้เชี่ยpp ดูสถานการณ์ด้วยครับเดี๋ยวได้กินตีน

"เชี่ยกูไม่พูดเล่น น้องเค้าสวย กูชอบ ถ้ามึงไม่เอากูจีบ"

ปั๊ก

"โอ้ย เชี่ยเอตั้นถีบกูทำห่าไร หวงก้างเหรอสัส"ppโวยวายไม่หยุด

ผมไม่ตอบอะไรเพื่อนแต่ขับรถกลับคอนโดทันที