"หายไปไหนนะ"
ฉันร้องเพลงไปพักใหญ่ หันมาก็ไม่เจอพี่เอตั้นแล้ว กลับเจอแต่เพื่อนๆเขาเท่านั้น
เมื่อ เพลงที่ฉันร้องจบเพลง เสียงกรี๊ด ก็ดังขึ้นทุกสายตามองมาที่บนเวที แต่กลับไม่ได้มองฉัน ทุกสายตามองไปยังด้านหลังของฉัน พร้อมเสียงกรี้ด กร้าดไม่หยุด ฉันมองตามไปยังทุกสายตาก็พบกับพี่เอตั้นที่ยืนจับกีตาร์ คล้องคออยู่ ท่ามกลางเสียงกรี๊ดจากสาวๆต่างคณะ
ดนตรีคลอขึ้นเบาๆ ฉันหลบไปยืนด้านข้าง
นิ้วเรียวของพี่เอตั้นขยังจับคอร์ด มืออีกข้างเกากีตาร์เบาๆ ทุกสายตาจับจ้องอย่างตั้งใจ
เสียงของคำว่ารักเธอคงไม่เข้าใจ
ใช้แววตาอย่างไรเธอคงไม่รู้
ทำได้เพียงห่วงใยในวันที่เธอไม่อยู่
แม้ลึกๆจะรู้ว่าเธอมีใคร
* วันที่เธอปล่อยมือใจฉันเองแทบบ้า
ร้องเรียกเธอจนน้ำตาไม่เหลือซักหยด
อย่าทิ้งฉันไปได้ใหมอย่าทำอย่างนี้ได้โปรด
* ทั้งหัวใจของหมามันมีแค่ห้องเดียว
มีให้คนที่รักคนๆเดียวเท่านั้น
แม้ว่าโดนปล่อยทิ้งยังคงรอคอยนับวั
