อีกด้านหนึ่งครอบครัวของ ลู่เฉิงกำลังกินอาหารเช้ากันด้วยความไม่สบอารมณ์
ในขณะที่กินข้าวหลี่กุ้ยหลันก็ยังคงด่าทอไป๋ถังไปด้วย ทุกคำพูดล้วนสบถออกมาจนหมดไม่ว่าจะเป็นไร้ยางอายหรือโสเภณี
ลี่จูกินโดยที่เอาแต่ก้มหน้า เธอไม่กล้าส่งเสียงออกมาเพราะกลัวว่า แม่สามีและสามีของเธอจะลุกขึ้นได้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดในวันนี้มีต้นเหตุมาจากที่เธอไปหาเรื่องไป๋ถังก่อน
โชคดีที่ความโกรธเกรี้ยวทั้งหมดของแม่สามีล้วนไปลงที่ไป๋ถัง
"แม่ เลิกโมโหเถอะกินข้าวให้อิ่มก่อน...เดี๋ยวผมจัดการเรื่องนี้เอง!” ลู่เฉิงคีบผักดองลงในชามให้กับแม่
หน้าอกของหลี่กุ้ยหลันกระเพื่อมขึ้นลงด้วยความหงุดหงิด “จะไม่ให้ฉันโมโหได้อย่างไร วันนี้ครอบครัวของพวกเราเสียหน้ามากจริงๆ!”
หญิงวัยกลางคนหันไปถามลูกชายของเธอว่า “เมื่อสักครู่นี้แกบอกว่าจะจัดการเอง แล้วแกมีวิธีการอะไรที่จะจัดการพวกมันหรอ”
ลู่เฉิงกัดฟันและพูดว่า “แม้ว่าผมจะสู้มัน
