สามวันแล้ว นับตั้งแต่วันที่เธอได้ขึ้นไปพบเขาที่ห้องทำงาน แล้วได้พูดคุยกันถึงเรื่องในอดีต เธอพอใจที่เขาจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับร้านอีก แต่คำพูดของเขาก่อนที่เธอจะเดินออกมาจากห้องนั้น ทำให้เธอหนักใจอยู่พอสมควร
หลังจากวันนั้น ทอฝันไม่ได้มาที่สาขานี้อีกเลย เพราะไม่อยากเจอหน้าเขา แต่เพราะชีวิตต้องดำเนินต่อไป เธอไม่รู้ว่าในแต่ละวันต้องเผชิญกับอะไรบ้าง ทอฝันก็บอกกับตัวเองว่า เธอจะตั้งสติให้ดี ต้องพร้อมรับทุกปัญหา ทุกสถานการณ์
วันนี้เธอจึงมาที่สาขาเดิมอีกครั้ง แต่ตั้งใจว่าจะอยู่ที่ร้านจนถึงเที่ยง แล้วจึงจะไปอีกสาขาหนึ่ง
“สวัสดีครับ คุณทอฝัน”
เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมาจากเครื่องคิดเงินที่เคาน์เตอร์ มองคนที่ยืนอยู่ยิ้มอยู่ตรงหน้าด้วยความแปลกใจ และยิ่งแปลกใจมากขึ้นเมื่อเขายื่นช่อดอกทิวลิปสีขาวมาให้
“อะไรคะ” ทอฝันหลุบตามองช่อดอกไม้ในมือของเขา พลางถามเสียงราบเรียบ
“ผมเอาดอกไม้มาให้ครับ” จิรายุยิ้มกว้า
