“คุณอยากทำอะไรก็ทำไป ต่อให้ไม่มีคุณ ฉันก็หาทางเข้าไปจนได้อยู่ดีนั่นแหละ เชิญคุณอยู่กับความงี่เง่าของตัวเองต่อไปเถอะ” ว่าแล้วเธอก็หันหลังและเดินออกไป แต่เดินไปได้ไม่เท่าไหร่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นอีก
“ขอโทษ ขอโทษที่ปากไม่ดีกับคุณ ก็ผมไม่ชอบให้หมอนั่นมายุ่งกับคุณนี่ มันทำให้ผมเสียคะแนน ผมกำลังจีบคุณอยู่นะ” ชมพูแพรได้ยินแบบนี้ก็แทบถอนหายใจด้วยความโล่อก ก็ที่เธอพูดว่าตัวเองสามารถเข้าไปในคลับเฮาส์นั่นโดยไม่ต้องพึ่งเขาน่ะ มันไม่จริงเลยสักนิด ตอนแรกเธอก็กลัวเหมือนกันว่าเขาจะไม่ยอมพูดคำนี้ออกมา แต่พอได้ยินคำนี้แล้วก็อดใจชื้นขึ้นมาไม่ได้
“ไหนบอกไม่ชอบคะแนนไง” เธอเดินกลับมาพร้อมกับย้อนถามในสิ่งที่เขาเคยพูด
“ก็ไม่ชอบ แต่ก็ไม่อยากเสียมันไป”
“ฉันว่าสิ่งที่จะทำให้คุณเสียคะแนนคือปากคุณนี่แหละ รู้ตัวไหมว่าคุณปากร้าย งี่เง่า เอาแต่ใจ แล้วก็พาลสุดๆ ด้วย ไม่มีผู้หญิงคนไหนเขาทนคุณได้หรอกถ้าคุณยังปากไม่ดีอยู
