"พี่ไม่อัดอึดหรอกครับ"
ฟึ่บ!!!พูดจบอาชิก็ดันดามิกลับเข้ามาในห้องและตามด้วยตัวเขาเองเมื่อเข้ามาในห้องนอนของเธอได้ดั่งใจหวังมือหนาก็ไม่ลืมที่จะปิดประตูล็อกกลอนด้วยทันที
"เอ่อ...งั้นพี่อาชินั่งรอดามิอยู่ตรงนี้ก่อนนะคะเดี๋ยวดามิลงไปเอาขนมกับผลไม้มาให้พี่ทานเล่น"เธอไม่พูดเปล่าเธอรีบเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่ถือสายใต้ฝุ่นอยู่หัวเตียงมากุมเอาไว้แน่นและกำลังจะสาวเท้าเดินออกไปแต่ทว่า...
ฟึ่บ!!
"อ๊ะ...พี่อาชิดามิเจ็บนะ"อาชิคว้าแขนเรียวของดามิเอาไว้อย่างแรงเพราะด้วยความเคยชินจากที่เคยกระทำต่อหญิงสาวอีกคนจึงทำให้เขาเผลอมาทำกับดามิ
"เอ่อ...พี่ขอโทษครับพี่แค่จะบอกดามิว่าพี่ยังไม่หิวครับ"อาชิรีบเอ่ยปากขอโทษและปรับเปลี่ยนสีหน้าและน้ำเสียงให้อ่อนโยนต่อเธอเพราะถ้าเขาเผยธาตุแท้ออกมาเมื่อไหร่ดามิต้องรับไม่ได้แน่ๆ
"อะ...อ้องั้นพี่อาชิปล่อยมือดามิก่อนนะคะ"ดามิเอ่ยบอกหนุ่มหล่อรุ่นพี่ด้วยน้ำเสียงอ่อน
"พี่
