EP 30
"มึงเงียบปากไป.."
"โอเคร กูผิดอีกแล้ว" เคที่โดนเวหาพูดดัก ยอมรูดซิบปาก แล้วคีบหมูกินต่อ
ส่วนพิมเสนที่กลัวคนเอาแต่ใจ อารมณ์เสียขึ้นมาอีกเธอก็เอาอกเอาใจด้วยการปรนนิบัติคนข้างกายเป็นอย่างดี
มือบางคีบชิ้นหมูสีสวยขึ่นมาแล้วจุ่มนํ้าพริกมาจ่อริมฝีปากเป่าสองสามทีคลายอายความร้อน
"อ้า" พระรามยอมอ้าปากอย่างง่ายดาย ชายหนุ่มเคี้ยวกินด้วยท่าทางชิวๆ สายตามองขิมอย่างผู้ชนะ
"มันเปื้อน" เธอหยิบทิชชู่ขึ้นมาซับตามมุมปากให้ชายหนุ่ม ท่าทางของทั้งสองไม่เหมือนเพื่อนกันเลยซักนิด ทำให้ทุกคนในโต๊ะต่างหยุดชะงัก
"ไม่เห็นจะเปื้อนตรงไหนเลย" พิมเสนพึมพำออกมาเบาๆแต่ถึงยังไงเธอก็ยังคงทำหน้าที่ตัวเองต่อ
"ดูแลกันดีขนาดนี้ ขอสมัครเป็นเพื่อนด้วยคนดิ" ขิมพูดขึ้น
"...ไม่ต้องสมัคร พวกเราก็เป็นเพื่อนกันอยู่แล้วนี้ไง"
"...." พระรามหันควับมองคนตัวเล็ก ใครใช้ให้คุยกับมัน?
"ดูแลฉันอย่างงั้นบ้างดิ"
"วอนตีน.." พ
