EP2.2 ll หนู.. ลูก! [2]
1086 Words
Yoyo’3/12: อืม จริงๆ เราเล็งไว้สองเรื่องนะ
น้องโยบอกฉันอย่างนั้นก่อนจะเงียบไป ฉันเดาว่าคนอย่างน้องโยต้องเล็งเรื่องเดียวกับที่ฉันเล็งไว้แน่ เขาน่าจะชอบเรื่องน่ารักใสๆ อย่างพวกหนังรักโรแมนติกหรือไม่ก็พวกสไปเดอร์แมนไรงี้แหงๆ
แต่ถ้าน้องเลือกหนังอีโรติกนี่ก็คงจะเป็นพวกแอบแซ่บแน่ๆ
พอฉันคาดเดาหนังที่น้องจะดูเสร็จ น้องก็เหมือนหยิบอีโต้มาฟาดหน้าฉันด้วยการตอบกลับมาว่า...
Yoyo’3/12: ไม่คาเมนไรเดอร์ก็โดเรมอนภาคพิเศษแหละ
...แหม ดูการ์ตูนเหมือนหลานฉันที่อายุแปดขวบเลยนะ นี่น้องเขาล้อเล่นปะเนี่ย หน้าฉันเหมือนคนที่จะสุขสันต์เปรมปรียินดีไปกับโดเรมอนเหรอ
Kwan’Gift: อ่า
Yoyo’3/12: เราดูได้ทุกเรื่องแหละ ขวัญอยากดูเรื่องไหนก็ได้ เดี๋ยวเราเลี้ยงเอง
แหมมมมม มีความล้ง ความเลี้ยง เพราะคำพูดของเขาทำเอาฉันอมยิ้ม ตัวก็เล็ก หน้าก็เด็ก ริทำตัวเป็นเสี่ยเหรอ ฉันเลี้ยงยากนะ
Kwan’Gift: พูดแล้วนะ
Kwan’Gift: พูดแล้วห้ามคืนคำ
Yoyo’3/12: ด้วยเกียตริของลูกเสือ
Kwan’Gift: ลูกสง ลูกเสืออะไรล่ะ บ้าบอ
Yoyo’3/12: ทำไมอ่ะ เราเป็นหัวหน้าหมู่ด้วยนะ
Yoyo’3/12: เจ๋งป้ะ
จ้าาาาาาาา ฉันลากเสียงแล้วถอนหายใจให้กับความโอ้อวดของน้องโย นี่น้องไม่มีอะไรจะโม้กับฉันแล้วใช่มั้ยถึงได้เอาเรื่องเก่ากึกสมัยมัธยมมาเล่าให้ฉันฟังเนี่ย
Kwan’Gift: ไม่เห็นเจ๋งเลย เราเป็นตั้งหัวหน้าห้อง
ฉันทับถมน้องบ้างอย่างหมั่นไส้ และฉันไม่ได้โกหก ฉันเคยเป็นหัวหน้าห้องจริงๆ แต่ไม่ได้ถูกเลือกเพราะความสามารถ การเรียน หรือการเข้ากับเพื่อนๆ ได้หรอกนะ ฉันก็แค่ซวยเพราะไม่มีใครอยากจะเป็นแล้วเพื่อนๆ พากันโอนอยออกและมันหวยก็ดันออกที่ฉันพอดี
ใครบอกเป็นหัวหน้าห้องละดี พอมีอะไรก็ต้องวิ่งไปหาอาจารย์ประจำชั้น รายงานนั่น รายงานนี่ เป็นที่จับตาของคุณครู มีภาระหน้าที่ที่ฉันไม่ต้องการจะทำ แถมตอนที่อาจารย์ให้จดชื่อคนคุยในห้อง ฉันก็ต้องเครียดอีก เพราะถ้าฉันเขียนชื่อใครลงไป ฉันก็จะโดนเขม่น… แม่งลำบากใจฉิบหาย ดีนะที่ฉันผ่านจุดนั้นมาได้เพราะฉันสวย
Yoyo’3/12: จริงอ่ะ เจ๋งจัง
Kwan’Gift: โยนี่นะ ชอบพาเราย้อนอดีต
Yoyo’3/12: อดีตอะไรอ่ะ งง 55555+
น่ะ ทำงง ทำเป็นเนียน ฉันรู้ทันหรอกนะน้อง อย่ามาหลอกฉันเถอะ! ฉันส่ายหัวก่อนที่สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเด็กเปรตจะโผล่พรวดเข้ามาในห้องฉัน มันคือ ไอ้ชิน อย่าถามว่าของขวัญกับชินมันดูเป็นชื่อพี่น้องตรงไหน เพราะฉันก็ไม่รู้ งานอดิเรกของมันคือการกิน งานรองของมันคือก่อกวนฉัน
“เจ๊ ทำไรอ่ะ เค้าหิวอ่ะ ผัดมาม่าให้กินหน่อยเดะ” ไอ้เด็กเปรตนั่นเข้ามาโดยไม่บอกไม่กล่าว มันพรวดเข้ามากลิ้งบนที่นอนพร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
ไอ้ชินเป็นน้องของฉันที่เกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ที่กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน มันกินได้ทุกเวลา ไม่ว่าจะเช้าสายบ่ายเย็นและก่อนนอนยกเว้นตอนเข้าห้องน้ำเท่านั้นแหละที่มันไม่กิน
“คุยกับหนุ่มอ่อ ยิ้มหน้าบานเป็นจานตราไก่ที่ใส่ผัดมาม่าเลย”
“ถ้าหิวก็ไปบอกแม่นู่น มากวนทำไมเนี่ย วู้”
“ไม่เอาอ่ะ แม่ทำไม่อร่อยเท่าเจ๊นิ เจ๊ทำอร่อย” อีชินส่งสายตาปิ๊งๆ แถมยังชื่นชมฉันประหนึ่งเป็นเชฟมือพระกาฬแต่ฉันรู้ว่ามันก็แค่หิวและหาเบ๊ทำอาหารให้เท่านั้นแหละ
“อย่ามากวนได้มะ เจ๊จะไปอาบน้ำละ” ฉันดันมันที่พยายามเสนอหน้าเข้ามากระเง้ากระงอดออดอ้อนฉันออก ความจริงแล้วน้องชายฉันมันเป็นพวกโตเร็ว มันอยู่มอสาม แต่ถ้าดูเผินๆ จะเข้าใจว่ามันอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน เพราะส่วนสูงและหน้าตา บวกกับความภูมิฐานที่ถ้าใครไม่รู้จักจะเชื่อว่ามันคือเด็กอายุสิบเก้าปีที่หล่อเหลา หารู้ไม่ว่าภายใต้หน้าหล่อๆ นี่ก็คือไอ้เด็กมอสามที่เอาแต่สวาปามและก่อกวนคนอื่น
“ไม่อาววววว ทำให้เค้ากินก่อนเด้”
“โอ๊ย อย่ามาเกาะแกะนะ”
“น่านะ ถ้าเจ๊ทำให้เค้ากินนะ เค้าจะแนะนำเพื่อนสุดหล่อของเค้าให้เลยอ้ะ” อีเด็กนี่เริ่มเจรจาต่อรองพร้อมมองตาฉันด้วยสายตาคาดหวัง มันคงเห็นพี่มันเพิ่งเลิกกับแฟนและหมดสิ้นหนทางขนาดที่จะขอร้องให้เด็กมอสามอย่างมันมาหาผู้ชายให้เลยสินะ
“ไม่เอาย่ะ เพื่อนแกก็ต้องอายุเท่าแกน่ะสิ แกจะหาลูกให้ฉันเหรอ ไม่เอาเฟ้ย!”
“โหย เจ๊ ดูหน้าเพื่อนเค้าก่อนดิ เพื่อนเค้าหล่อนะ ถ้าเจ๊เห็นมีหลงชัวร์อ่ะ”
“อีชิน อย่ามาโม้ให้มาก จะหล่อแค่ไหนก็เด็กมอสามแหละย่ะ ดูอายุพี่แกด้วยนะ”
“นั่นน่ะ กินเด็กเป็นอมตะไม่รู้อ๋อ อายุเท่าเค้าอ่ะน่ากินจะตาย มีเจ๊ๆ เสนอตัวมาเลี้ยงเค้าตั้งเยอะ”
“อ๊ะ อีน้องไม่รักดี อย่าบังอาจเชียวนะ ไม่งั้นฉันฟ้องแม่แน่”
“เจ๊ก็ทำผัดมาม่าให้เค้าเซ่ แค่ผัดมาม่าแค่นี้ทำให้น้องไม่ได้เหรอ ใจจืดใจดำ”
“ก็ทำเองเซ่ แค่ผัดมาม่าแค่นี้ทำเองไม่เป็นเหรอ อีเด็กบ้า อีเด็กผี”
“เฮอะ จำไว้เถอะ คนอย่างเจ๊อะนะ เค้าไม่แนะนำเพื่อนเค้าให้หรอก แล้วอย่ามาหาว่าไม่บอกนะ” อีชินทำเป็นกระฟัดกระเฟียดเคียดแค้นที่ฉันไม่ยอมลงไปทำผัดมาม่าให้มันที่ครัว
“ทำไม เพื่อนแกเป็นเด็กเทรนเอสเอ็มที่หล่อเหลาเบ้าเกาหลีรึไง ฉันถึงต้องสนอ่ะ”
“ใช่สิ กรี๊ดทั้งโรงเรียน เจ๊เจอ เจ๊ก็ต้องกรี๊ด”
“เหรอๆๆๆๆ โอ๊ย อยากเจอเลยอ่ะ” ฉันหมั่นไส้อีชินแล้วล้อเลียนมันทำให้มันโมโหและหยิบหมอนมาตีฉันอย่างหงุดหงิด
“เออ คอยดู พรุ่งนี้เค้าชวนไอ้โยมาที่บ้านแน่!!”
- Writer
